5
Overzichtsfoto van de Sint Martinuskerk.
Koperen grafplaat van Adolf van Bourgondië, heer van
Beveren en heer van Veere, aanwezig in de Sint
Martinuskerk te Beveren.
Omdat deze tak van de familie de Duitse
nationaliteit had, werden in 1921 de
bezittingen als vijandelijk vermogen
eigendom van de Belgische staat.
Engelbert Marie, negende hertog van
Arenberg, was de laatste grondbezitter in
Waasland. Te lang hebben wij stilgestaan
bij de familie Van Arenberg.
Van Verrebroek ging het naar Beveren,
belangrijkste kern van het Waasland. Tegen
het middaguur kwamen wij daar aan. In de
Sint Martinuskerk die wij zouden bezoeken,
vond toen een 'grote begravinge' plaats. Na
een rondgang om de kerk te hebben
gemaakt waarbij gewezen werd op de
achtkantige, romaanse vieringtoren
(12e/13e eeuw) - de achtkant is een
bouwwijze die wij nog al eens tegenkomen
bij torens in België-, kon een deel van het
gezelschap nog een kijkje in de kerk
nemen. In deze kerk is nog een koperen
grafplaat van Adolf van Bourgondië, heer
van Beveren en heer van Veere, aanwezig,
die in 1540 overleed.
Met Antonie van Bourgondië, 'de grote
bastaard' (van Filips de Goede) was
Beveren in het bezit van de Bourgondiërs
gekomen. Hoewel met dit bezoek niet
geheel aan de bedoeling van de tocht kon
worden voldaan, werd dit 's middags rijkelijk
vergoed door het bezoek aan de Sint
Willibrorduskerk van Hulst. In deze basiliek
waren wij de gasten van P.J. Brand, die
ons, oud van jaren maar met jeugdig vuur,
meer dan een uur lang alles van 'zijn' kerk
vertelde.
Het bijzondere van zijn verhaal was dat
Brand, die een omvangrijk boek over de
geschiedenis van Hulst heeft geschreven,
zich niet liet meeslepen door zijn betoog,
maar zich aan de feiten en eigen
waarnemingen hield. Het verhaal over de
kerk is door ons bestuurslid, G.J. Lepoeter,
uitvoerig verteld in ons bulletin no. 12 van
april 1984.
Na een wandeling over de beroemde wallen
van Hulst, keerden wij 'moe maar voldaan'
naar huis terug.
