9
Achtergrondschildering voor het Sacramentshuis. Noord-westelijke vieringpijler van het Epitaaf van Jeronrmus van Tuyl en van Eleonora Micauitnade restauratie 1987. (Boek
zogenaamde Nieuwe Werck. Lam Gods. Bergen op Zoom blz 194)
verloren ging, namelijk het hele schip mét
zijn inventaris. Beleidsproblemen
frustreerden geruime tijd de wederopbouw
van het nieuwe schip, men overwoog zelfs
op die plaats een pleintje aan te leggen.
Tenslotte werd, omdat dat plan
onverbiddelijk zou leiden tot verder verval
voor een nood-bedaking gekozen waarbij
een gecamoufleerde moderne
staalconstructie het platte dak zou dragen, 't
Schip is zo een open ruimte geworden
zonder zuilen, alleen de vier vieringpijlers
staan nog overeind. Ervóór staan de stalen
dragers van het nieuwe dak, vierkante
kolommen, die op een lage voet aan de
grond zijn bevestigd. Aan de binnenkant
rusten drie houten tongewelven op grote
liggers. Het resultaat is een kerkschip met
zijkapellen groot en ruim als een hal en een
mooi koor, dat nauwelijks enige relatie heeft
met het schip. Anders gezegdmen mist de
zuilen en de lichtbeukzone.
De Sint-Gertrudiskerk. gezien vanuit het noord-westen 1986.
1969 aan de gemeente Bergen op Zoom
werd overgedragen. Erwerddoorde
restaurateur van het Markiezenhof E.A.
Canneman een plan ontworpen, dat herstel
van de kerk met z'n 18e eeuwse details
omvatte. Men had het oostelijk dwarsschip
evenwel nauwelijks gerestaureerd, toen, bij
een grote brand op 10 april 1972, weer vee!
Vooral onder jonge architecten is er een
stroming, die reconstructie van het
bestaande een achterhaalde zaak vindt, zij
zijn van mening, dat bij voorkeur eigentijdse
oplossingen moeten worden toegepast,
waarmee ze hun stempel duidelijk op een
door hen gerestaureerd oud gebouw
