De restauratie van de epitafen in de
Hervormde kerk van Burgh
7
GEERT VAN DEN BRUL
Op 27 november 1992 werd tijdens een
bijeenkomst in de Hervormde kerk te
Burgh stilgestaan bij de geslaagde res
tauratie van de epitafen van Pieter de
Huybert en zijn zoon Johannes en diens
echtgenote in dit kerkgebouw. In het vori
ge nummer van het Bulletin werd door de
heer Uil ingegaan op de geschiedenis
van de familie De Huybert en de epitafen.
De kerk van Burgh is gesticht door Pieter
de Huybert, en was eind zeventiende
begin achttiende eeuw tevens de graf
kerk van deze vooraanstaande Zeeuwse
familie. Dit wordt meteen duidelijk wan
neer men de kerk bezoekt; het meest
opvallende aspect van het verder vrij
sobere interieur zijn de twee grote epita
fen. tegenover elkaar geplaatst op de
sluitmuren van de dwarsarm van het
schip.
Op de muur achter de preekstoel vindt
men het epitaaf van Pieter de Huybert
(overleden in 1697) de stichter van de
kerk. Er tegenover hangt het wat grotere
en pompeuzere epitaaf van zijn zoon
Johannes (overleden in 1701) en zijn
echtgenote Catharina. Beide epitafen zijn
van de hand van de Haagse beeldhou
wer Blommendael, en zijn uitgevoerd in
wit carara marmer, Naamse steen, en
rood Belgisch marmer (de obelisk en de
dorpel van het grote epitaaf van Johan
nes en zijn vrouw).
Verder zijn er nog twee kleinere epitafen,
ook ter nagedachtenis van leden van de
familie de Huybert. Deze (overigens ook
zeer fraaie) epitafen zijn niet gerestau
reerd. en vallen verder buiten het bestek
van dit artikel. Hoewel de familie De Huy
bert na 1719 geen rol van betekenis meer
speelde in Burgh, bleef men de epitafen
in ere houden. Zij kwamen (voorzover
bekend) ongeschonden de tijd door, tot
het eind van de 18e eeuw. Toen werden
de wapenschildjes weggehaald. Ze wer
den later verborgen op slot Moermond in
Renesse.
De brand in 1924
In 1922 werden op initiatief van de archi
tect Hoogenboom uit Renesse de wapen
schildjes weer teruggebracht op de epita
fen. Hiermee werd de tot dan toe ernstig
ste ingreep die de epitafen hadden
ondergaan, ten dele weer teniet gedaan.
Voor zover uit foto's van voor 1924 valt op
te maken, waren de epitafen verder nog
redelijk gaaf.
Hieraan kwam een wel zeer abrupt einde
toen de kerk in 1924 afbrandde, naar ver
luidt als gevolg van een slordigheidje van
de loodgieter die de goot aan het repare
ren was.
Wat dan ook de oorzaak geweest mag
zijn, de kerk en haar inventaris brandde
bijna geheel uit. Hoewel men de brand
vrij snel ontdekte, beschikte men in 1924
in Burgh slechts over een, nogal primitie
ve brandspuit. Blussen was bijna onbe
gonnen werk en toen het vuur uiteindelijk
gedoofd was, stond alleen het muurwerk
nog min of meer overeind.
De eerste restauratie
Zo stond men in 1924 voor de taak om
het kerkgebouw weer op te bouwen; het
moet in eerste instantie een bijna hopelo
ze zaak geleken hebben. Van de houten
inventaris was bijna niets gespaard
Het epitaaf van Johannes de Huybert en Catharina Cornelia de Huybert in de steigers
