7
Oriëntatie van de graven
De gevonden graven lagen op meerdere
plaatsen, zowel in het schip als in het
koorgedeelte van de kerk. Ze zijn alle
maal georiënteerd geplaatst, dat wil zeg
gen in de oost-west richting. Dit is ook de
gebruikelijke lengterichting van de kerk.
Het merendeel van de begravingen vond
plaats met het hoofd in het westen en de
voeten aan de oostzijde, dus 'ziende'
naar het oosten. Er zijn evenwel meerde
re tegenovergestelde situaties ontdekt.
Ten tijde van de opgravingen zijn vele
Vlaamse geestelijken - onder wie erken
de geleerden - poolshoogte komen
nemen. Vrijwel zonder uitzondering gaven
ze als hun mening dat als de kruisiging
op de oostwand van het graf stond en het
kruis een takkenkruis was, een priester in
dat graf was begraven. De volksmond
noemt dit een 'graf verkeerd'.
De verklaring voor de op deze wijze
georiënteerde begraving is eenvoudig.
Op de dag der opstanding zal de priester
- de ingewijde - met de Heer samen, de
opgestane doden vanuit het oosten, van
uit het Licht, tegemoet treden. Hierbij
moet worden opgemerkt dat niet bij alle
priesters deze gedachte gold. Bij meerde
ren leefde het begrip niet boven hun
parochianen te staan, maar gewoon
ertussen als hun gelijke. Maar wel, door
Maria, staande met het Kind op de rechterarm. Ook in deze afbeelding lijkt het erop dat Maria de kroon op het hoofd
wordt gezet. Takken met blaadjes vormen de omlijsting.
hun wijding, de opdracht te hebben hen
te geleiden. Daarom dus niet op de dag
der opstanding met de Heer tezamen de
gelovigen tegemoet te treden. Integen
deel, juist samen met hen tegenover de
Heer te staan om verantwoording af te
leggen voor de wijze waarop hij als pries
ter zijn opdracht had vervuld.
Boven: Voorstelling van een heilige bisschop De rechterhand is geheven in het gebaar
van de Latijnse zegening. Er zijn geen emblemen die zijn persoonlijkheid kenmerken.
Rechts: De H Catharina van Alexandrië draagt haar kroon en boek, alsook het rad dat op
de vingertoppen van haar linkerhand balanceert.
