5
van Anthonie van Dijk. Ter bescherming
tegen het zonlicht gaan aan het eind van
de dag, als de kerk gesloten is, de gor
dijnen voor de schilderijen dicht.
Nog een bijzonderheid in deze kerk zijn
de votiefschilderijen. Welgestelde ouders
lieten een portretschilderij van hun kin
deren maken en schonken dit aan de
kerk. Zo stonden de kinderen onder
bescherming van Onze Lieve Vrouw.
Men dankte haar ook voor genezing na
een ziekte. Er hangen zo'n twintig votief-
kinderportretten in de kerk. Vele zijn al
gerestaureerd, maar het project is nog
niet helemaal klaar. De portretten geven
ook een beeld van de kindermode uit
vorige perioden.
De gids vertelde ook over de heiligen
beelden die vereerd werden. Het was
heel boeiend. We namen dan ook met
veel dank afscheid van de gidsen.
De maaltijd nuttigden we ook in Dender-
monde en daarna vervolgden we de reis
naar Oudenaarde. Deze plaats kent vele
monumenten, zoals het stadhuis, de
Walburga-kerk, de Onze-Lieve-Vrouwe-
kerk van Pamele, het Huis de Lalaing en
het Begijnhof. Hier werden we ook weer
door twee gidsen rondgeleid.
We begonnen voor de Walburga-kerk
met een stukje geschiedenis van Ouden
aarde. De stad is verbonden met keizer
Karei V. Bij een van zijn bezoeken aan
de stad was de keizer niet ontvangen als
het een keizer behoorde. Men had de
legers helemaal niet aan zien komen.
Vandaar dat aan het wapen van Ouden
aarde een bril is toegevoegd.
In Oudenaarde is ook de (bastaard-)
dochter van de keizer geboren. Na een
korte romance in 1521 kwam in juli 1522
dochter Margaretha ter wereld. Ze is
later bekend geworden onder de naam
Margaretha van Parma, landvoogdes
van de Nederlanden.
Het fraaie stadhuis, in laat-gotische stijl,
staat te pronken aan de markt. Het is
gebouwd tussen 1525 en 1536 door de
Brusselse bouwmeester Hendrik van
Pede. Centraal staat de Belforttoren, met
bovenop de beeltenis van Hansje de
Krijger. Hij staat op de uitkijk, zoals bij
ons Jantje van Sluis. De kroon op de
toren en de vergulde adelaars symboli
seren het wereldrijk van keizer Karei V.
In het stadhuis worden de schatten van
de stad tentoongesteld, waaronder
zilverwerk, kruiken, tapijten en schilderij
en. Beneden, onder de toren is de
Dienst Toerisme gevestigd.
De geschiedenis van de Walburga-kerk
gaat terug tot in de twaalfde eeuw. Na
een brand in 1126 bouwde men een
kerk in Brabantse gotiek. In 1406 ver
bleef Jan zonder Vrees in Oudenaarde
en voor hem werd een absis bijgebouwd.
De latere toren, in barokstijl, kwam in
1620 gereed. In 1804 sloeg de bliksem
Het romaanse doopvont in de Onze-Lieve-Vrouwe-
kerk te Dendermonde. (Foto Marleen Ton)
in de toren en daarna is deze niet meer
opgebouwd. Er zijn Doornikse en Bale-
gemse steen in de kerk verwerkt. Bale-
gem is een plaats niet ver van Ouden
aarde vandaan.
De gids vertelde ons dat de kerk van
binnen wordt gerestaureerd. Vroeger hin
gen de tapijten, de trots van de kerk,
Het stadhuis te Oudenaarde. (Foto Marleen Ton)
hier. Ze zijn verhuisd naar het stadhuis.
Daarom gingen we met de gidsen naar
het stadhuis om de uitgebreide collectie
tapijten te bekijken.
Ook hier weer een fantastische uitleg.
De wandtapijten van Oudenaarde zijn
wereldberoemd. Vanaf de zestiende
eeuw tot de achttiende eeuw was de
stad een van de belangrijkste leveran
ciers van tapijten. Ze werden besteld
door vorsten, adellijke families en de ker
ken. Men gebruikte vooral groene kleu
ren. Vandaar ook de naam groenwerk of
verdures. De onderwerpen zijn bijbelse
verhalen, mythologische taferelen en
dieren en planten. De stad Oudenaarde
probeert de collectie tapijten uit te brei
den door op veilingen of van particulie
ren tapijten terug te kopen.
In het Huis de Lalaing is een weef- en
restauratieatelier gevestigd. Op bepaalde
dagen worden daar demonstraties
gehouden.
2005 is het Adriaan Brouwerjaar in
Oudenaarde. De schilder werd hier
geboren en werd bekend als genreschil
der. In 1626 stond hij geregistreerd in
Amsterdam en later in Haarlem. Zijn
leven was vol zorgen en armoede. In
1631 stond hij ingeschreven als vrij
meester bij het Lucasgilde in Antwerpen.
Hij woonde en werkte er tot aan zijn
dood in 1638.
In Oudenaarde zijn niet veel echte schil
derijen van Adriaan Brouwer te vinden.
Ze zijn kostbaar en hangen over de hele
wereld. Bekend zijn de boerse taferelen
over de vijf zintuigen: reuk, gevoel,
gezicht, gehoor en tastzin. Toch had men
in het stadhuis een tentoonstelling over
het leven van deze schilder ingericht. We
zagen op zijn schilderijen dat men een
pijp rookte, nieuw voor deze tijd.
Zo kwam er een eind aan het bezoek
aan deze stad. Veel informatie kwam er
tot ons en we gingen als 'rijke' mensen
terug naar huis. Het was een dag waar
we met genoegen op terug kunnen
kijken.
Marleen Ton is lid van de excursiecommiissie.
