14
Aanwezigen bij de heropening van het Nieuw-Zeelandhuis in Kats, met Interieur van het Nieuw-Zeelandhuis.
(centraal) de voorzitter van de SOKZ mr. K.P.T.G. Flos en de wethouder
Sociaal Domein van de gemeente Noord-Beveland mevr. A. Slenter.
lichting en vluchtsloten, de brandgevaar
lijke plafonddoeken en gordijnen en ande
re zaken die niet deugden. Deze moesten
worden opgelost om het NZH en de Kerk
nog van de juiste vergunningen te kunnen
voorzien en dus te exploiteren. Wé hebben
toen al een aantal investeringen gedaan
om alle gebruikelijke activiteiten te kun
nen blijven organiseren.
En zoals het vaak gebeurt: er wordt ergens
een draadje in een stopcontact vernieuwd,
er valt een stukje stuuk van de wand en
voordat je het weet ben je bezig met een
hele verbouwing. Zo verging dat ons ook:
de vergunningsherziening met de nodige
reparaties bleek het startschot voor de
renovatie.
Zo kwam er begin vorig jaar weer schot
in onze voornemens en zijn de bestaande
renovatieplannen en gesprekken met de
gemeente weer nieuw leven ingeblazen.
Tijdens een van deze gesprekken is toen
ook gezegd, "kunnen jullie nu niet een
vijftigjarenplan maken zodat jullie niet
elke vijfjaar voor subsidie aankloppen?"
Want ja, het plafond kwam los, ramen,
vensters en lateien waren al een keer her
steld, maar weer gedeeltelijk verrot, sani
tair en keuken sterk verouderd, de elektri
sche installatie telkens overbelast en niet
geïsoleerd, een vloer met vochtproblemen,
meubilair versleten, enz, enz.
Wij hebben toen een begroting van de
kosten gemaakt waarop de gemeente
ongelooflijk royaal en welwillend rea
geerde door ruim een derde voor haar
rekening te nemen, in de vorm van
subsidietoekenning. De overige gelden
moesten wij zelf opbrengen. De Katse
Kerk (DKK) had zelf een kleine spaarpot
en werd terzijde gestaan door de SOZK.
Maar al met al bleef er een financieel gat
dat nog gedicht moest worden.
Dus onder de voorwaardelijke toezegging
van de gemeentelijke subsidie en de garan
tie van de SOZK, hebben wij een bank,
verschillende fondsen en stichtingen
aangeschreven, veelal met positief resul
taat. Maar om de begroting echt rond te
krijgen was meer geld nodig. Daarom zijn
wij een sponsoractie gestart onder bedrij
ven, instellingen in de naaste omgeving,
inwoners van Kats zelf en weer andere
stichtingen.
De gemeenteraad gaf rond kerst 2015
groen licht voor de voorgenomen subsi
die. For so far so good.
Ondanks het feit dat wij nog steeds bezig
waren met geld te werven, is de renovatie
begin dit jaar gestart. Terwijl ik vooral be
zig was met het benaderen van sponsoren
in het stille universum van mijn computer,
met soms een kleine crisis bij de subsidie
aanvragen omdat - anders dan de kerk,
het NZH geen monument is en hierdoor
veelal niet in aanmerking kwam voor
subsidie - gebeurde er iets bijzonders om
mij heen. Zo kwam er - ter voorbereiding
van de komst van aannemer, stukadoor,
installateur, elektricien en andere experts
en ter beperking van de uitgaven - een
enorme dynamiek op gang van dorpelin
gen die mee wilden helpen met het nodige
sloopwerk. Een groter contrast tussen de
stilte van computer en de kolkende activi
teit in het Nieuw-Zeelandhuis oude stijl
was niet denkbaar. Plafond, vloerbedek
king, tegelwerk en sanitair vielen onder de
sloophamer of drilboor. Materiaal werd
afgevoerd; nieuw materiaal aangevoerd.
Keuken en sanitair werden ontmanteld
om het pad voor aannemer, elektricien
en installateur en andere deskundigen te
effenen. Naast die bouwgroep waren weer
andere groepjes bezig: een interieurgroep
en een groep die zich met de financiën
bezighield.
U ziet een nieuwe vloer, kozijnen, meubi
lair, sanitair en keuken. Het is fantastisch
geworden: een groter contrast met de
oude situatie is niet denkbaar. Toch wil
ik binnen dit tamelijk grote gebaar van
deze geweldige inrichting een heel klein
onderdeel noemen, eigenlijk een molecuul
binnen de nieuwe situatie. Ik bedoel dan
de oplossing die bedacht is voor twee
functioneel tegenstrijdige zaken: het ge
bruik van de kapstok in de garderobe en
de mogelijkheid om de vlizotrap vanaf de
zolder in diezelfde garderobe uit te schui
ven, wat eigenlijk tegelijkertijd onmogelijk
was. Om de kapstok toch in zijn geheel te
kunnen gebruiken heeft hij een scharnier
gekregen waardoor hij weg kan klappen
en er zo ruimte ontstaat om de vlizotrap te
laten neerdalen. Voor zo'n creatieve inno
vatie ben ik heel gevoelig, vandaar dat ik
hem even noem...
Al met al mogen we de conclusie trekken,
dat dit hele project tot stand is gekomen
door een indrukwekkende saamhorigheid
en gemeenschapszin. Ook mag ik z;eggen
dat met deze renovatie de cirkel voorals
nog rond is. Zo werd in 2004 het interieur
van de kerk gerestaureerd; in 2008 de
tuin heringericht en in 2013 de pastorie
opgeknapt en verfraaid met de wandschil
dering van Han ter Keurs.
En nu deze renovatie als sluitstuk.'
