Stierengevecht op leven en dood.
Graag wilde ik u vertellen wat ik meemaakte in de na
zomer van 1975.
Na het goede resultaat met de torenvalkkisten wilden
wij nog enige kisten plaatsen.
We kwamen tot het besluit nog een kist op te hangen op
de dijk van de Prosperpolder en Emmapolder; de kist
kreeg nummer 47»
De eigenaar van de dijk had er geen bezwaar tegen.
In september begon ik helemaal alleen aan dit karwei,
alhoewel dit eigenlijk wel wat onverantwoord was.
De eigenaar, René Boon had mij ook gewaarschuwd voor
de daar aanwezige gevaarlijke stier.
Maar ik besloot een ommetje te maken, Op de goede
plaats aangekomen, plaatste ik de zeven meter lange
ladder tegen de boomstam en klom naar boven met hamer
en spijkers. Toen gebeurde het: door het kloppen op de
boom werd de stier waarschijnlijk nieuwsgierig. En
daar stond ik tussen hemel en aarde: de stier begon te
schuren tegen de ladder. Eerlijk gezegd, bang ben ik
niet zo vlug, maar toen begon mijn hart toch wel wat
vlugger te slaan. Mijn enige wapen was de hamer, die
ik nog bij me had. Mijn besluit was kort: ik gooide de
stier de hamer op zijn kop,
Maar dat was olie op het vuur, de stier begon te loei
en en duwde de ladder weg terwijl ik mij vastklampte
aan de stam. En daar hing ie dan; mijn enige gedachte
was: daar moet je dan veertig jaar voor geworden zijn.
Zo heb ik het nog een zevental minuten volgehouden.
Langzaam liet ik mij enkele meters zakken en terwijl
ik een zijtakje passeerde, trok ik dit weg en gooide
het enkele meters opzij. De verse populiereblaadjes
interesseerden de stier. De aandacht ging van mij,
naar de tak. Terwijl het gevaarte van de blaadjes
snoepte, zette ik voet op vaste grond en liep naar het
prikkeldraad, waar ik me onderdoor liet rollen. Wat
was dat een gelukkig gevoel.
Besluit: dit kan iedereen overkomen, maar we kunnen
er wel uit leren dat zo'n werkje iets is voor twee
man
In de zomer van 1976 heeft in deze kist een torenval-
kenpaar gebroed en er kwamen drie jongen op stok.
Het is steeds een grote voldoening dat iets waar men
8,
