DE STELTKLUUf
Jaargang 7. Nummer 2. april 1977.
IN MEMORIAMF.v.d. Zande.
□p woensdag 2 maart hebben we meneer (Frans) van der
Zande ten grave gedragen.
Hij is 73 jaar oud geworden en bijna de helft van die
jaren heeft hij iets met Saaftinge te maken gehad. Eerst
als politieman: hij was een van de weinigen die het ge
bied indurfden om de stroperij - bedreven onder de naam
jacht - te lijf te gaan.
Toen nog werd de stroperij bedreven met kanongeweren,
die van over de Schelde in boten werden aangevoerd.
Hij moest dan wel met het inbeslaggenomen loodzware
materiaal door het schor terug naar de dijk. Door zijn
toedoen is er aan de wildwesttaferelen een einde geko
men.
In de oorlog kwam zijn terreinkennis goed van pas en -
hem kennende - is het vanzelfsprekend dat hij in het
verzet terecht kwam en Saaftinge gebruikte als schuil
plaats en vluchtroute voor door de Duitsers gezochten.
Hoge onderscheidingen, o.a. van president de Gaulle
persoonlijk, werden hem na de oorlog toegekend.
Hij sprak er zelden over.
Daarna begon de periode dat hij Saaftinge nationaal en
internationaal bekend maakte als een zeer waardevol na
tuurgebied
Maar niet alleen Saaftinge had zijn belangstelling. Ook
zijn medemens kreeg aandacht.
Hij was zeer actief in het bejaardenwerk en in het ker
kelijk leven van zijn woonplaats. Hiervoor werd hem
een pauselijke onderscheiding uitgereikt.
Een die verdiend was, want hij diende, maar verdiende
nergens aan.
Ook de Buismanpenning, uitgereikt door de Nederlandse
Vereniging tot Bescherming van vogels, was een erken
ning voor zijn vele verdiensten, want dat Saaftinge
Staatsnatuurreservaat is geworden, danken we aan zijn
voortdurende ijver en zorg voor het gebied.
Duizenden mensen heeft hij het gebied direct leren
kennen, vele tienduizenden indirect door interviews
voor kranten, tijdschriften, radio en tv, zowel in
Nederland als in Belgie.
21
