Zo Maar Ergens Een Slootkant
L.Persijn, die het gebied regelmatig bezoekt deelde ons mede dat
medio mei de volgende vogels in het Pereboomsgat broedden:
Blauwborst en Rietzanger 2 paar, Puut 1 of 2 paar, Waterhoen ca
10 paar, Meerkoet, Rietgors en Kleine Karekiet enkele tientallen
paartjes, Grasmus, Fazant, Wilde Eend, Winterkoning, Heggemus,
BosrietzangerKoekoek enkele paartjes en één mogelijk broedge-
val van de Kuifeend.
In het bestemmingsplan Buitengebied van de gemeente Axel heeft
het Necfa-landse deel de status Natuurgebied, Ruwweg gezegd bete
kent dat, dat er weinig of geen ingrepen mogen plaatsvinden;
het 'houdt niet in dat er bijvoorbeeld niet meer gejaagd mag wor
den, hetgeen dan ook - in ieder geval tot vorig jaar - gebeurde.
Hoe dit te combineren is met de Belgische helft die de status
Geklasseerd Natuurterrein heeft, waar dus officieel niets mag,
is ons niet duidelijk.
Omdat iemand mij vorig jaar tijdens
één van de grassenexcursies attent
maakte op een wegberm nabij Ternezen
ben ik die dit jaar eens gaan be
kijken: Hier zou n.l. de zeer wis
pelturige, en evemzo zeldzaam in
Nederland voorkomende Bijenorchis
staan. Bij mijn eerste bezoekjes
vond ik deze schitterende orchi-
deeënsoort echter niet terug, waardoor ik de hoop,
hem te vinden, al min of meer had opgegeven.
Totdat ik er midden juli 1980 nog eens terug kwam
om een planteninventarisatie te maken van deze
zeer bloemenrijke wegberm en slootkant: Ik vond er
alsnog 4 exemplaren van OPHRYS APIFERA, de Bijen
orchis dus, waarvan zelfs 2 met niet minder dan
7 bloemen elk, wat zeker een weelderige bloei mag
worden genoemd voor deze normaal vrij armbloemige
soort. Jammer genoeg hadden ze hun mooiste tijd ge
had en waren nog maar enkele bloemen het maken
van een dia waard.
Hoe komt het nu, dat een dergelijke eerder aan ex
otische orchideeën herinnerende plant het in ons
koude waterlandje wil doen?
Welnu, eerst moet gezegd worden dat deze orchideeënsoorteven
als enkele van zijn broertjes en zusjes, nogal wisselvallig is.
Ze kan plotseling op onverwachte plaatsen verschijnen, een paar
jaar goed gedijen en dan weer, even onverwacht, voorgoed verdwij
nen. Vooral bij ons in Zeeland is ze al enkele keren zo maar er
gens op vreemde onverwachte plaatsen opgedoken om binnen enkele
jaren weer te verdwijnen. Maar verder zijn de milieuomstandighe
den in deze slootkant vrij gunstig voor deze plant: de helling
1 4 4
