Bergeend
Toch slaagde Anton er in om ons een heel eind op weg
te helpen "bij het herkennen van de, vaak ten onrechte
over het hoofd geziene, grassen.
Het was zonder meer een erg leerzame excursie. Peter Maas.
FIETSEXCÏÏRSIE 17 mei 1980.
Omdat Marjon al op de weg naar Terneu-
zen een lekke band had, begon de fiets
tocht ietsje later. Eigenlijk maar goed,
want in die paar minuten extra groeide
het gezelschap aan tot zo'n 30
personen, in leeftijd variërend van jong,
ongeveer 3 jaar, tot "oud" (hier durf
ik geen schatting van te maken)
Via allerlei polderweggetjes, waarvan vele onverhard (ze zijn er
dus nog, maar voor hoe lang?!), fietsten we naar Mauritsfort»
Daar stonden we stil bij wat wel eens de "gewone" vogels worden
genoemd: een Meerkoet op nest, Kievitten die rondscharrelen in
de wei, een pracht van een Gele Kwikstaart op het prikkeldraad,
en in de verte op een weipaal: een Tapuit! Om optimaal te kun
nen genieten van het landschap met zijn bloemen en vogels was
het tempo erg laag. Pas rond 12 uur arriveerden we in Philippine
waar we ons neerzetten op een terrasje. Op het moment dat reeds
enkele mensen onder de brandende zon in slaap dreigden te val
len, gaf Marjon het sein om verder te gaan, België in. Voor ve
len kwamen we nu in een volledig onbekend gebied en de fietsex-
cursie veranderde in een wandeltocht, want aan de wondermooie
Doorndijk mag je niet te snel voorbijgaan. De pracht van deze dijk
laat zich moeilijk omschrijven. Het beste is om er zelf eens een
kijkje te gaan nemen. In ieder geval is het een prima omgeving
voor veel vogels. Zo zagen we een Steenuil (uiteraard in een
knotwilg), een Ransuil op nest, allerlei zangvogels die veel
mensen hersenbrekers bezorgden, zoals Tuinfluiter, Grasmus,
Zwartkop, Spotvogel, Vink, Heggemus, Winterkoning, Wielewaal en
nog vele anderen. Zelfs de Nachtegaal met zijn wonderlijke zang,
was van de partij. Via allerlei kreekjes en kreekrestantjes
fietsten we terug naar Philippine, Opnieuw was de aantrekkings
kracht van het terrasje te groot, voor onze, reeds vermoeide,
wilskracht. Vanaf daar werd de kortste
weg naar huis genomen. Om half 6 waren
we terug in Terneuzen, wat ietsje ach
ter was op schema, wat niet veel is,
gezien de in totaal twee lekke banden.
Ik dacht dat iedereen heel erg genoten
heeft van deze zonovergoten dag.
Echt iets om vaker te doen. Niet alleen
in excursieverbandmaar ook gewoon
zelf. Pak de fiets en rij de polder in
om te genieten van het landschap. Dat
daar van alles te zien is, daarvan ge
tuigt deze, summiere lijst:
Tapuit
174
