RUGSTREEPPAD OP DE AXELSE VLAKTE
In de maanden juni en juli van 1980 troffen ondergetekenden in
de poelen op de Axelse Vlakte ten zuiden van Sluiskil diverse
Rugstreeppadden aan. Half juli wemelden de ondiepe putjes op
dit zandige en sterk gestoorde terrein van de dikkopjes. Deze
soort kwam in het verleden hier voor maar jarenlang hebben we
er geen meer gezien. Thans zijn ze dus weer terug of in ieder
geval zo talrijk dat ze opvallen.
A.Abrahamse en Marion Kindt.
DE VISAREND EEN UUR TE GAST
Het begon met een routine-bezoekje aan
de dijk bij het Pereboomsgat om ca. 17.00
uur op. 5 april j.l. Met de zon in de
rug was het Pereboomsgat vanaf de dijk
prachtig te overzien.
Op flinke afstand (wel 500 m) werd mijn
aandacht getrokken door een, op het
eerste gezicht, meeuwachtige vogel.
Door de kijker werd al snel duidelijk dat
het zeker geen meeuw was. Boven het o-
pen water stond, duidelijk herkenbaar een
Visarend te "bidden", prachtig kwam zijn
verenkleed uit in de nog hoogstaande
zon
Er was blijkbaar niets van zijn gading te vinden in 't water want
de visarend vloog ca 50 m in mijn richting om daar weer boven het
water te gaan klapwieken. Ook daar zat kennelijk niets, weer kwam
de visarend - 50 m dichterbij, zijn koptekening was nu al duidelijk
te zien. Plotseling trok hij zijn vleugels dichtbij zijn lichaam en
liet zich als een baksteen in het water vallen. Toen de vogel
weer wat duidelijker te zien was bleek hij een vis van zowat 30 cm
lengte in zijn klauwen te hebben. Met de prooi als een torpedo
onder het lichaam vloog hij enige honderden meters zuidwaarts
België in waar hij ergens landde en uit mijn gezichtsveld verdween.
Verheugd over zulk een bijzondere waarneming fietste ik verder
naar mijn schoonouders die aan de oostpunt van het Pereboomsgat
hun boerderij hebben.
Daar aangekomen (ca 17*25 uur) liet ik de kijker nog even het
landschap afzoeken en warempel: de visarend zat op een dode, kale
knotwilg zijn visje op te peuzelen. Een stel zwarte kraaien en
een bruine kiekendief maakten hun aanwezigheid, met enig respekt,
duidelijk kanbaar. Dat peuzelen aan de vis heeft zeker tot 17-40
uur geduurd, waarna hij nog tot ca 18.00 uur op die kale knot
wilg bleef zitten.
Daarna was de visarend plotseling verdwenen en ik heb hem niet
meer teruggezien. Al met al een opwindend uurtje, dat ik niet
gauw zal vergeten.
L.G.Persijn, Leliestad.
180
