grote familie met dezelfde gewoonten en hetzelfde typische dialect
De mensen rond de haven en zeker de schippers waren bijzonder ver
trouwd met de natuur. Wij moeten vandaag de dag in een tabel opzoe
ken wanneer het hoog - of laag water is, maar zij konden, na een
blik op de maan, precies zeggen hoe laat het vloed zou zijn.
En ze spreken b.v. over de tij van de luie elven: men hoefde niet
bevreesd te zijn voor veel water, het was lui en er kwam niet veel
in de haven. Er werd steeds rekening gehouden met het schuiven van
de wolken, want die bepaalden het weer.
De schippers waren katholiek en bijzonder gelovig. In elk vooronder
zag men een kruisje met een palmtakje er achter. Als ze visten en
het net werd voor de eerste maal uitgegooid, dan werd er een kruis
teken over het water gemaakt, maar owee als de netten scheurden of
of onklaar raakten dan werd "O.L.Heer direct van het kruis gele
zen" (gevloekt). Ze waren opvliegend en vlug kwaad, maar geschil
len werden ook direct weer vergeten.
Er werd allerlei vis aan wal gebracht: bot, paling, garnaal, mos
sels, ansjovis, alikruiken en zelfs krabben. Er was geen vismijn,
maar leurders uit Kieldrecht kochten de vangst op.
In het najaar werden er suikerbieten verscheept. Dat bracht nieuwe
bedrijvigheid en nieuwe gezichten op de kaai; er is met kar en
paard wat afgeploeterd in de bietentijd.
In slechte tijden, zoals in de oorlog 1914-1918 werd er veel turf
gestoken: de visserssloepen waren bijzonder geschikt om er een la
ding mee aan land te brengen. Heden ten dage vinden we de turf-
putten nog terug bij de laagwaterlijn. Zelfs in 40-45 ging men terug
over op turf en ook toen was Emmahaven weer het punt waar alles aa
land werd gebracht. Na de tweede wereldoorlog is er nog een tijd
lang bedrijvigheid geweest. Nu zijn het havenhuis, het spuideurtje,
de twee rijen meerpalen en enkele wrakken de stille getuigen van
de eens zo welvarende haven. Het is niet veel meer, maar wat mij be
treft, mag alles zo blijven als een laatste herinnering aan het ver
leden.
RBleyenberg, Kerkepad 15» Nieuw-Namen.
NOG IETS OVER JAGERS
De Koninklijke Nederlandse Vereniging van ja
gers heeft nog niet zo lang geleden een
Stichting opgericht, genoemd: "Stichting be
houd natuur en leefmilieu", die waardevolle
natuurterreinen wil aankopen of pachten.
Preekt de vos de passie?
Als commentaar las ik:
Goedkoop stuntwerk van jagers om hun "sport"
veilig te stellen. Immers men zegt dat de
jacht onmisbaar is voor een goed faunabeheer.
Een ieder denke er het zijne over.
71
