'T SLÖÖTJEN VAN ULDER VOADER
A' kik 'ne klei'jongen was, lik gulder 'n joar of tien,
dan koste list 'n waaiken bij ons in de buurt,
'n schoon brêêd 'elder 'slootjen zien.
In da' d'elder slootjen van onder oan d'n dijk,
doa' ginge kik stekelbagges vangen
oan 'n pierewurmkensoms oai' k'r twêê gelijk.
En zukke' zwaarte woatertorren, mee zöo'ne gele rand
probeerden doar gauw weg te kommen
ank'r 's êênen wou pakken mee mijn 'and
In t'vóó'joar von 'k doar 't puirek van de puit,
doa' kwoamen dan noa'n tijdjen
a'moal van die kleine dikkoppes uit.
Loater zoade dan kleine puitjes, mee 'ne stjèrt,
k'wou da' kulder da' slootjen nog kost loate' zien,
da' zou 'k toch gjèren èn, da' was mij 'êêl wa' wjèrd.
t' Woater was zoo zuiver, zoo 'elder wast a's glas,
ge kost doar in ouw spiegelbeeld zien
zoo scherp, of dat n'n echte' spiegel was.