DE KERKUIL IN O.Z.VLAANDEREN door b.grootjans
OVERDRACHT KERKUILINVENTARISATIE EN- RAPPORTAGE
Na dik 1 2.\ jaar kerkuilinventarisatie en- rapportage geef ik
Het roer over aan iemand van de jongere garde. Gebrek aan
vrije.tijd, het plan om nog meer aan natuurfotografie te gaan
doen in de toekomst en het vinden van een gemotiveerde opvol
ger, hebben mij dit besluit doen nemen.
Het is niet zonder weemoed dat ik deze taak overdraag, want
met de kerkuilen is "HET" bij mij begonnen en het zal daarom
ook altijd mijn lievelingsvogel blijven. Door de kerkuil
namelijk, is mijn belangstelling voor de vrije natuur ont
staan
Het zal ongeveer begin de jaren '60 geweest zijn, toen ik in
de oude staalfabriek aan de Zevenaarhaven in Terneuzen (inmid
dels verdwenen) ineens oog in oog stond met een kerkuil die in
een gat van een muur van de rui'ne zat. Voor die tijd interes
seerde ik mij niet voor wat er in de natuur leefdemaar toen
ik die kerkuil daar zo zag zitten, met zijn prachtige grote
omsluierde ogen, was ik daar zo door getroffen, dat ik meer o-
ver die vogels wilde weten. Ik ben ze gaan observeren en vo
gelboeken gaan lezen en kwam er achter, dat die moooie grote
ogen naar voren geplaatst zijn, om het blikveld recht voor
zich goed te kunnen zien. Ze overlappen elkaar als het ware en
aangezien de kerkuil een nachtvogels is en s'nachts zijn prooi
moet vangen, zijn de ogen zo samengesteld, dat ze in het don
ker ongeveer 30 verschillende tinten grijs kunnen onderschei
den. Er is bijna altijd wel een beetje licht, maar mocht het
eens een pikdonkere nacht zijn, dan heeft de kerkuil nog een
hulpmiddel, namelijk de oreen. Deze zijn zo goed ontwikkeld,
dat ze zelfs op het gehoor een prooi kunnen vangen mits deze
zich beweegt.' Dit komt doordat her geluid hel, ene oor eerder
bereikt dan het andere oor. Met dit kleine geluidsverschil
kan de kerkuil precies bepalen waar de door hem waargenomen
prooi zich bevindt.
kerkuil
108
