VOGELS VLAKBIJ: HET ROODBORSTJE
DOOR B. GROOTJANS
"Half tot zwaarbewolkt met hier en daar regen -of hagelbui
en en plaatselijk nachtvorst" zegt de juffrouw van de weers
verwachting. Dat neemt niet weg, dat we toch de goede kant
op gaan. Het voorjaar toont zich weer in zijn volle pracht.
Op mooie dagen stuiven de hazelaartjes en de katjes van de
elzen dat het een lieve lust is
De wilgenbloempjes worden al volop bezocht door verschil
lende soorten voorjaarsbijtjes. Toch denk ik bij ial dat
moois in de lente nog even terug aan de koude januarimaand
Wat viel er in die barre winterkou toch ook veel te genie
ten voor een vogelaar. Mijn plekje had ik al gauw gevonden.
Dat was een wak onder de brug van de Braakmankreek.
Grote zaagbekken, brilduiker, nonnetje en dodaars waren
daar te zien, met af en toe een blauwe reiger en soms wel
20 aalscholvers
Maar wat ik het meest mis van de wintermaanden is toch
wel het roodborstje, dat dagelijks in mijn tuin vertoefde.
Al een jaar of tien is hij daar ineens weer op een dag in
oktober. Meestal net nadat de tuin een beetje goed gelegd
is om de winter in te gaan, hoor je plotsklaps tswie-
tswie achter je. Met de bezem nog in de hand word je door
twee ronde kraaloogjes pienter aangekeken.
"Zo kleine vriend uit Scandinavië, ben je daar weer" zeg
ik dan zachtjes voor mezelf en loop vlug de keuken in om
bij moeder de vrouw te informeren of er nog havermout is.
Havermout ja, daar zijn ze verzot op. Nou niet dat het
direct nodig is, want als ik even later naar buiten kijk,
zit het roodborstje precies op de stukjes grond die zo
juist bewerkt zijn, driftig te pikken naar allerlei klein
gedierte en zo te zien met succes! Maar om hem morgen en
overmorgen en alle volgende winterdagen even in de tuin