WAARDEVOLLE BOMEN
De inventarisatie van waardevolle bomen in Oost-ZeeuwsVlaanderen
is zo goed als afgerond. De gegevens worden nu in het archief
verwerkt. In een aantal artikelen zullen we ingaan op de toestand
van de bomen in onze streek. Het eerste artikel gaat over het ver
dwijnen van waardevolle bomen.
Dat in onze streek weinig oude bomen voorkomen, wordt dikwijls
gewijt aan de jonge polders en harde zeewind. Uit onderstaand
artikel blijkt dat dit zeker niet de enige oorzaken hiervoor zijn.
In de laatste twee jaar dat we met de inventarisatie van waarde
volle bomen bezig geweest zijn, hebben we er veel zien sneuvelen.
Soms ging het hierbij om monumentale bomen zoals bij de boomgroep
op het Java in Terneuzen, de Paardekastanjes voor de Hervormde Kerk
in Zaamslag, de Iepen op de wallen in Hulst, de dikke Eik te Nieuw-
Namen of de boomgroep in de Zomerstraat te Hulst.
Soms waren de gevelde bomen om andere redenen waardevol, bijvoor
beeld omdat ze het enige exemplaar waren van die soort in Oost-
ZeeuwsVlaanderen en met het verdwijnen van dat ene exemplaar
verdween ook gelijk de soort uit onze streek. De enige bij ons
bekende Eenbladige es, een natuurlijke variëteit van de Gewone es
werd op de Eeuzenhoek geveld omdat de boom op de rand van een akker
groeide en de boer zijn akker recht wilde maken. De enige zuivere
Ruwe iep (natuurlijke groeivorm) uit het bosje te Hengstdijk werd
geveld wegens aantasting van de iepziekte. Soms is een soort als
zodanig niet zeldzaam, maar oude, mooi uitgegroeide exemplaren
van die soort wel. Zo verdween een ongeveer 150 jaar oude Mispel
met het opruimen van een meidoornhaag te Hoek, een ongeveer 100
jaar oude Moerbei te Reuzenhoek.
Een wel heel trieste gebeurtenis speelde zich af in een tuin aan
de Gentsestraat in Hulst. Daar standen de enige ons bekende vol
groeide Buxussen uit de streek. De bomen waren 9 meter hoog met
een stamvoet van 91 cm omtrek. Geen enkele van de ons bekende
Buxus komt ook maar enigzins in de buurt van deze enorme afmeting
en. Deze bomen waren daarom zeer waardevol. Buren hadden last van
schaduw en hadden daarom gevraagd of ze een oude Perzik en Pruim
uit die tuin mochten omzagen. Die toestemming kregen ze, maar en
passant hebben ze ook de Buxussen maar meegenomen. Op de doorge
zaagde stammen waren 150 jaarringen zichtbaar. Was er maar enig
overleg geweest, dan hadden de bomen behouden kunnen blijven.
De Buxus is immers een soort, die zich makkelijk laat snoeien.
De dikste Eik uit OostZeeuwsVlaanderen groeide in een bosje in
MieuwNamen. De omtrek van de stam was 314 cm en de boom was 110
jaar oud, De najaarsstormen van 1986 hebben deze boom omver ge
blazen. Maar dit gebeurde pas nadat een singel van iepen aan de
bosrand wegens iepziekte was weggehaald en de breed uitgegroeide
eik opeens in de volle wind kwam te staan.
21
