FLOEPIE DE HUISZWALUW Ik wil jullie iets vertellen over Floepie onze Kuiszwaluw, zijn latijnse naam is Delichon urbica. Ik vond hem op de hoek van da straat onder een zwaluwnest. Hij zat midden op de weg dus dat was behoorlijk gevaarlijk. Mijn vriendinnetje logeerde b: ons en heeft op hem gelet terwijl ik om een mandje met hooi ging. Thuisgekomen heb ik er een warme kruik bijgelegd. Toen heb ik mijn vader opgebeld en hem verteld dat ik een Huis zwaluw gevonden had. Toen ik terug thuis kwam van school leefde hij nog. Het was net een klein rond ellendig bolletje met een snaveltje, 2 felle oogjes en vrat pluisjes. Vij vonden dat hij niet te veel mocht wennen aan ons omdat hij dan niet zelfstandig genoeg zou zijn om zelf voedsel te zoeken. Omdat we een poes hebben die op haar manier ook van vogels houdt moest hij apart gezet worden. Het voeden was in het begin moeilijk want hij vertikte het om te sperren. Ve vanden dat hij iets moest eten anders ging hij dood. Dus toen we s-avonds in het donker, met de bureaulamp aan hem nog een keer probeerden te voeren ging een van ons met zijn hand tussen de lamp en het nest in. Toen begon hij ineens uit zichzelf heel fel te sperren. Mijn verklaring hiervoor is, dat het in het zwaluwnest altijd donker wordt ais de; moeder ervoor komt zitten. Elke keer als we Floepie eten gaven gingen we eerst met onze hand over het nest, Floepie sperde dan meteen. Het voeren ging zo erg gemakkelijk. Op den duur werd dit wel steeds minder en reageerde hij ai op het pincet. Dus als je problemen hebt met het voeren van een Huiszwaluw kun je dit misschien ook proberen. Ve gaven hem als voeding levende meelwormen, gedroogde insekten en water met een pincetje. Als hij moest poepen dan kroop hij met zijn bibs boven het kommetje en poepte het ernaast. Zo zou hij het in de vrije natuur ook gedaan hebben. Toen kwam de tijd dat hij zou moeten uitvliegen dus toen hebben we hem groen gespoten op zijn stuit als kenmerk. Daarna hebben we hem op mijn kamer voor het raam gezet. Hij dribbelde een poosje heen en weer en vloog toen weg. Jammer genoeg hebben we hem daarna niet meer gezien. Gwendolyn Dieieman, 11 jaar Veststraat 33 4553 AH Philippine 5 7

Tijdschriftenbank Zeeland

de Steltkluut | 1988 | | pagina 25