Bijvoorbeeld het draineren van diepe holtes in de stam een
gaatje boren waardoor het water weg kan lopen) gaat dwars door
deze zones. Bovendien is ook gebleken, dat veel boomschinmels
onder water door zuurstofgebrek slechter kunen groeien, zodat
het negatieve effekt van deze drainage alleen naar versterkt wordt.
Ook bij de oppervlakkige wonden die steeds V-vornig naar beneden
toe uitgesneden worden, ook alweer om het water makkelijk weg te
laten lopen, gaat men steeds door de barrière-zones. Bovendien
blijkt dat het zo uitsnijden van de wond de callusvorming (callus
wondweefsel) moeilijk op gang komt en de wond moeilijk overgroeit.
Zo kun je wel nagaan wat er gebeurt bij het steeds maar weer op-
a. Dode tak die op de juiste manier gesnoeid is.
b. Dode tak die op de verkeerde manier gesnoeid is, waardoor een
nieuwe wond is ontstaan Bron: Shigo, 1976).
nieuw uitfresen van een wond tot in het gezonde hout, dus tot in
de barrière-zone.
Aan de basis van iedere tak zit een in aanleg aanwezige afgrende
lingszone. Als een tak gaat afsterven, bijvoorbeeld een van de
onderste takken door lichtgebrek, dan wordt de zone aangemaakt en
voordat de tak afvalt is de barrière klaar.
Voorheen werden takken steeds helemaal glad tegen de stam afge
snoeid. Be afgrendelingszone ligt in de takkraag, de natuurlijke
verdikking aan de takbasis en dus net buiten de stam.
Door zo glad mogelijk tegen de stam te snoeien wordt deze natuur
lijke verdedigingszone in zijn geheel verwijderd!
1 16
