EEN ONPLEZIERIGE GEBEURTENIS DOOR HUGO VERBRUGGE Op de laatste jeugdvergadering (7 mei) hadden we van Gwendolyn een absurd verhaal vernomen. Gwendolyn woont namelijk in Philippine en trekt er vaak op uit, samen met Mark. Deze keer was het een mooi natuur gebiedje met een mooie kreek. Daar zat een reigerkolonie, maar na een poos was de hele kolonie verdwenen. Mark en Gwendolyn gingen een kijkje nemen. Daar aangekomen zagen ze het werk van echte natuur-vandalisten Bomen waren omgezaagd waar voorheen de reigers in hadden gebroed. Daarna liepen ze verder om talrijke volle en lege hagel-hulzen van geweren te zien, ze lagen er met bosjes. Daarna keken ze nog eens rond. Ze vonden nog een jagers hutje van houten balken en in het water stond een steigertje op de plaats waar vissers hun "sport" beoefenen. Van zulke bouwwerken stonden er genoeg, door heel het gebied. Ook was er een fazanten-ren, kompleet met gaas en deurtje. Voerbak ken waren er ook om Fazanten in het gebied te houden. Er waren hutjes om op eenden te jagen, enzovoorts, enzovoorts. Kortom, dit gebiedje is totaal verpest door de ingreep van mensen. Ook andere dieren hebben te lijden. Eksters zijn afge schoten, kraaien idemdito. Vermoedelijk zullen er ook wel duiven geschoten zijn. Ook zit er geregeld een Bruine kiekendief die in het gebied prooi zoekt, maar ergens anders zijn nest heeft. Dat jagen doet de vogel nog goed, ondanks zijn handicap. Een van zijn poten is namelijk verlamd (geraakt door hagel Van wie het gebied is weten we nog niet. Het ligt midden in het akkerland, omringd door een paar boerderijen. De bewo ners hiervan doen erg vreemd. Toen Gwendolyn en Mark terug uit het gebied kwamen, kwamen ze een boer tegen die hun bezoek niet bepaald op prijs stelde en hij wees er op dat als die wat vreemds hoorde hij er zijn hond op af stuurde. Er is ondertussen een onderzoek ingesteld naar deze duistere zaak. Hopenlijk wordt deze zaak snel opgelost en worden de perso(o)n(en) bestraft. De jeugdgroep hoopt dat dan Moeder Matuur het gebied in oorspronkelijke staat herstelt, en dat het weer een goed leefgebied wordt voor alle dieren. Ik denk trouwens dat alle Steltkluut-leden dit wel zouden willen. Hugo Verbrugge, Jeugdlid. 26

Tijdschriftenbank Zeeland

de Steltkluut | 1989 | | pagina 28