109
We kennen daar iedereen, behalve dien Belg, die dat
huisken van Loontsjen Pierai gekocht heeft als zomer-
huisken. Om zeker te zijn er heel zijn leven werk aan
te hebben, schilderde hij het de eerste week al van
onder tot boven wit. Als je dan bedenkt dat Loontsjen
vroeger, als ze d'r kalleseinen verfde en er kwam een
druppel verf op de stenen, de benen van onder haar gat
liep om het af te vegen, dan zijn de tijden wel
veranderd. Loontsjen wist wel beter: "Ik heb al werk
genoeg!" zei ze altijd en gelijk had ze.
V
Het is mooi om te fietsen daar, 't is er altijd anders
is het den tijd van het jaar niet, dan het weer wel.
Bij Joos Ai is die graten perenboom, die er al sinds
mensenheugenis staat, weg. "Veel te veel blad in het
najaar", zegt Joos, "dat was geen doen meer! Heel de
stoep vol en somtijds lagen er wel tien of meer in huis
Voor mijn vrouw was dat niet vol te houden. Vroeger
veegde je die even op met de handveger, maar nou met
die stofzuigers
Evengoed spijtig, het was een mooi zicht vanaf bovenop
de dijk, zeker zo eind april, begin mei, als hij over-
stevol in bloei stond.
"Wat zal ik nog achter die ouderwetse stoofperen lopen
George, voor een rijksdaalder heb Je bij de Prijsslag
een kluts die je niet dragen kunt. We komen daar toch
iedere week en ik moet ze niet trekken, niet uitleggen
op de zolder, van tijd tot tijd de rotte eruit zoeken,
ik had daar een hele hoop werk mee, geloof je dat?
Het is een hele verbetering zo"
"Zo is t Joos.
Wat zou hij nu doen met de tijd die over is? Een kwis
op de televisie volgen, denk ik, of een probleem waar
toch geen oplossing voor is.
Achter Joos zijn hofken ligt de wei van Tendenwater.
"Hé, dat essenkantje tussen de wei en de volgende blok
land is weg!" Bouke Grootjans fotografeerde dat een jaar
of zowat geleden nog voor het boekje Kleine Landschaps
elementen.