111
Voorbij de Pinhoek is dat stukje ondertand waar Toon
de Smit altijd een paar kalvers lopen had, ook gescheurd
Het is maar een gelapte broek: veel zandige plekken
erin. Hard groeien zal het daar niet. De kievit, die
daar al jaren broedt, zit nu op het bonenland ernaast,
maar die zal binnenkort de cambridge-rol wel over zijn
eieren krijgen, want Toon heeft nogal wat kluiten.
Veer veel te laat geploegd vaneigen en dan geen winter
geweest, dat telt ook mee.
Bij Willem de Rekker hebben ze die ouwe doornenheg ge
rooid. "Dat werd wel eens tijd ook", zal zijn Coralie
gezegd hebben, "daar zaag ik nu al twintig jaar over!"
Nu staat er zo'n "mooi" hegsken, van dat rode grief dat
zo prikt als de ziekte; is dat geen berberis? Proper,
dat moet gezegd worden, maar dan liegen we.
De bieten van Guust Vereecken liggen al bijna dicht.
Die was er natuurlijk, zoals altijd, vroeg bij. Toch
blijf je zien waar vroeger, voor de ruilverkaveling
toen het nog wei was, de "<raot" lag. Dat is en blijft
een natte plek, maar ja, een wonder is dat niet, een
betere wel was er vroeger ver in den omterek niet te
vinden! Die kon je 's avonds glad leegtrekken, de
volgende morgen stond ze weer vol.
De bieten blijven flink achter op die plek. Nou kan
een biet veel hebben, maar dat is toch te veel vocht
waarschijnlijk. Als Villen slim is, geeft hij het aan
bij de Vildschadecommissie als wildschade, dan terkt
hij nog iets.
Aan de Kriebeldijk, waar tot vorig jaar drie kastanje
bomen stonden, maar die moesten wijken voor een licht
mast, kunnen we kiezen: rechtdoor, de kortste weg naar
huis of linksaf, over den Kaduke1 ijkendijk, zo langs
Joos de Vringer en dan in het stammenneeken bij Marie-
lewies den Teut om een pint gaan?
Rechtdoor maar en dan pakken we in De Maagd van t
Sluisken bij den Langen van Trappen nog een pint.
Tegenwoordig kun je daar "lekker" in de gloeiende zon
op een terrasken zitten. Van de winter standen daar nog
van die ongeraakt grote, dikke lindenbomen, maar die
heeft hij gelukkig omgekapt! Als je denkt dat hij dan
niet gezweet heeft, want de Langen is altijd commissio
nair geweest, dus het werken ook niet gewend.
Leutig is dat evengoed hoor, zo eens rond fietsen en
wat nog het mooiste is: het is elke keer anders. Je
staat er van te kijken wat er soms in één maand tijd in
zulke polders verandert.!
Kerdju, vlak bij Hulst, bij 't Vaogevier, heeft dienen
verdommesen duitser dat rootje wilde pruimkes achter
zijnen hof gekapt. Eens vragen aan Lowie, zijnen buur
man.