112
"Ja, hij kon niet ver genoeg kijken, vond hij, In Keulen
zit ik ook hele dagen opgesloten, zegt hij, hier wil ik
de ruimte om me heen!"
Als Naad de Bakker, die hier voordien woonde, dat zou
weten, draaide hij zich om in zijn kist. Heel zijn
leven heeft hij voor zijn pruimkes geschermd of er op
de hele wereld geen betere waren. Het waterschap wou ze
uittrekken, dan konden ze de sloot gemakkelijker kuisen
"Het zal niet gebeuren", zei Naad altijd, nooit maar
dan ook nooit niet! Ik weet, daar zijn lekkerdere prui
men maar voor mij zijn ze goed genoeg en daar hangen er
toch veel te veel aan, het stikt hier altijd van de
vogels en daar heb ik mijn aardigheid in! Van mijn
pruimen blijven jullie af!"
Hij heeft het gewonnen van het waterschap, hé!
Later gaven ze hem gelijk: "Het leven is meer dan
alleen maar sloten, Naad", zeiden ze, maar nou woont
dien' duitser hier koud een paar maanden en wat het
waterschap in geen jaren voor elkaar kreeg lapt hij hem
op enen achtermiddag. Jammer, oneindig jammer, maar
daar is niks meer tegen te doen.
We zeiden het toch al: het is iedere keer anders.
Hulst, zo eind april 1988
George Sponselee