1 12
van de aanwezige ambtenaren laat
nu iets meer van zijn eigenlijke
gezicht zien en geeft tegelijk
aan dat hij de eigenlijke
discussie niet begrijpt: "Je
miskent toch niemand het recht
op recreatie De tijd dat we
Zeeland voor de Zeeuwen wilden
houden ligt immers ver achter
ons". Een van de onzen probeert
het dan nog maar eens: "het gaat
er om dat je de kracht van
Zeeland gebruikt: ruimte, rust,
natuur, schoon, strand, wind en
regen. Als dat niet voldoende is
dan blijven ze maar thuis, dus
geen kermis-achtige toestanden
onder het mom van slechtweer-
voorzieningen en dergelijke".
Er wordt nog een uurtje of wat
heen en weer gepraat.
Oppervlakkig gezien blijft de
stemming goed, maar toch zijn er
kennelijk steeds meer mensen die
gaan twijfelen: moeten we wel zo
blij zijn met dit stuk Wat
moeten wij er als milieubeweging
nu mee doen De nieuwe man van
Natuurmonumenten in Zeeland
naast ons brengt het uiteindelijk
zo: "Meneer de voorzitter, ik ga
hier dadelijk pessimistischer
naar huis dan dat ik gekomen
was. Na lezen van Kerend Tij was
ik best optimistisch, maar hier
hoor ik niet veel anders dan ja,
maar dat weten we nog niet, en
ja, maar daar is geen geld voor,
of ja, maar dat is niet aan ons
en, natuurlijk ook, ja, maar dat
kunnen we als provincie toch niet
alleen en we mogen dat toch niet
afdwingen". Hij vervolgt: "Als
milieubeweging worden we steeds
in de defensieve hoek gedwongen;
worden er nieuwe ontwikkelingen
gepland dan is het aan ons om
aan te geven wat de gevolgen
zijn voor natuur en landschap en
we maken bezwaarschriften. Het
resultaat is altijd marginaal en
ZORGVULDIGHEID VEREIST
BIJ HET STORTEN VAN
AFVALSTOFFEN.
.hééél zorgvuldig
1 r,!~nr: z.p.kk&n
om zelfs dat te bereiken is een
enorme inzet nodig van beschik
bare mensen, tijd, engergie,
middelen en geld. In deze tijd,
waar in Nederland de factoren
ruimte, schone lucht, rust,
natuur, enz, geworden zijn tot
schaarse goederen, moet het zo
zijn dat degene die daar aan
spraak op doet van tevoren
aangeeft wat de gevolgen zullen
zijn". Hij gooit er vervolgens een
kreet achteraan die mij uit het
hart gegrepen is:
ZEELAND STATUS QUO.
Consollideren op het huidig
niveau en proberen eerst maar
eens orde op zaken stellen
voordat we verder kijken naar
nieuwe ontwikkelingen. Natuur
lijk klinkt dit voor economen als
een nachtmerrie of toch in ieder
geval als absoluut onbespreek
baar. Vergeten wordt dan wel
