jacht-lobby daarentegen(Valt het
u op dat ik een scheiding aanbreng
tussen die twee?) Wat drugs betreft,
om er een actueel onderwerp bij te
halen, zal Nederland zonder meer
strenger moeten worden en de
Franse overheid zal moeten er
kennen dat niet al haar burgers
tevreden onderdanen zijn. Integen
deel zelfs: Veel van hen vinden dat in
Frankrijk alleen te leven valt als je
verdoofd bent of wordt!
Het is ook duidelijk dat, om een
cliché te gebruiken, elke medaille
twee kanten heeft en zelfs drie als je
de rand meetelt. Toen de slavernij
werd afgeschaft, om daar nog maar
eens even aan vast te houden,
betekende dat waarschijnlijk al op
korte termijn -maar zeker op de
lange- dat de kosten voor
levensonderhoud voor iedereen
hoger werden: Arbeid die tot voor
kort enkel met kost en inwoning werd
beloond, moest nu betaald worden,
hoe gering die betaling misschien ook
was. Ergens, om dat akelige woord
maar eens te gebruiken, moeten die
kosten dan verhaald worden. De
beteugeling van de kinderarbied aan
het begin van deze eeuw werkte ook
kostenverhogend voor iedere burger
en de limitering van de maximum
snelheid in het verkeer werkt(e)
negatief op het inkomen van de
benzinepomphouders. Toch denk ik
dat het goed is dat die maatregelen
getroffen zijn. Het beëindigen van de
jacht (in Nederland) zal ook
negatieve gevolgen hebben. Waar ik
het eerst aan denk: het wegvallen
van het toezicht. Het betaalde
toezicht door jachtopzichters, het
kosteloze toezicht uitgeoefend door
de jachtgerechtigde op zijn jachtveld
en zijn jachtrechten.
Sedert de onvolprezen veldpolitie is
weggesaneerd, is het toezicht van de
zijde van de overheid toch al gering.
Toen die groep van gedreven en
deskundige opsporingsambtenaren
als korps werd opgeheven, viel er
een groot deel van de kontrole in het
veld weg. Niet alleen toezicht ten
behoeve van de jagers, die werden
zelf ook op de vingers gekeken, ook
de naleving van andere flora- en
faunawetten werd gecontroleerd, en
niet te vergeten de milieuwetgeving.
Binnen de korpsen -of moet ik
zeggen: het korps als het over
Zeeland gaat- doen tegenwoordig
weliswaar speciaal daarmee belaste
mensen wat zij kunnen, maar alleen
kun je niet veel, zeker niet als het om
controle gaat op talloze wetten als
jacht- en vogelwet, de bescherming
van wilde planten en dieren, de
wapenwet etcetera.
We moeten eens praten, zegt u en
daar heb ik, zoals gezegd, niets op
tegen, maar hebben wij dat al niet
gedaan? Ik kom terug op twee
zinsneden: Ik versta mijn tijd, en: We
komen niet nader tot elkaar.
Ik betreur het verdwijnen van de
oude kasseiwegen, maar ik prefereer
het rijden over asfalt, om eens een
andere vergelijking te gebruiken.
Waarmee ik wil zeggen dat we zullen
moeten leren leven met ver
anderingen. Voor de een zal zo'n
verandering achteruitgang zijn, een
ander zal het als vooruitgang
beschouwen. We leven in een
democratie, de macht van het getal is
bepalend, daarom durf ik de zin die u
als titel voor uw verhaal koos, te
herhalen. Niet als stelling, maar ais
een observatie: Even zeker als de
slavernij
