-jf—
Woestijntapuit(Oenanfhe deserti) bezoekt Saeftinghe
door: Alex Wieland
Op dinsdag 11 november 1997 om 14.15 uur
ging de semafoon af: de boodschap een
vrouwtje Woestijntapuit (ontdekt door een
Belgische vogelaar) bij Saeftinghe. Deze
soort had ik nog nooit waargenomen en
omdat de waarneming in ons territorium lag,
wilde ik deze vogel graag gaan bekijken.
Helaas bevond ik mij op dat moment in
Middelburg en kon ik met het openbaar ver
voer niet eerder dan om 17.00 uur thuis zijn.
Aangezien het om 17.00 uur al bijna donker
is, kon ik deze soort voor die dag wel verge
ten. Een dertigtal, voornamelijk Belgische
vogelaars slaagde er die dag wel in om de
vogel te scoren.
Gelukkig blijven de meeste Woestijntapuiten die
in West Europa worden waargenomen vaak
enkele dagen plakken. De volgende dag dus al
vroeg opgestaan om bij zonsopgang aanwezig
te zijn. Maar helaas het zat potdicht. Om circa
9.00 uur leek het wat lichter te worden, of kwam
dit omdat het wat te lang naar mijn zin duurde.
Met collega twitcher W. de Koek reden we in
colonne door de binnenweggetjes (tussen Ter
hole en Graauw, Mis(t)pad etc.) naar Saefting
he. Daar aangekomen bleken we de eerste
gekken te zijn die er in geslaagd waren onder
deze barre omstandigheden de plaats levend en
wel te bereiken. De vogel had gisteren de gehele
dag met een drietal Tapuiten op een akker waar
net een groenbemester was omgeploegd geze
ten. Onze aandacht ging dus uit naar deze akker
die door de dichte mist nog niet voor één
twintigste deel was te overzien. Na een half uur
arriveerden J. van Hooye en enkele Belgen. Na
een uur werd de vogel teruggevonden. Na
enkele blikken door de telescoop vlug naar het
bezoekerscentrum bij Emmadorp om de waar
neming per semafoon door te geven aan de rest
van vogelend Nederland. Daar er de laatste
jaren al meerdere Woestijntapuiten zijn gezien
in Nederland en doordat het erg mistig was, zijn
er die dag slechts een tiental vogelaars wezen
kijken. De dagen daarna waren ook mistig maar
toch is de Woestijntapuit dagelijks door enkele
tientallen vogelaars gezien. Meestal Zeeuwen,
Belgen en jaarlijsters. Jaarlijsters (geen vogel
soort) zijn vogelaars die proberen zo veel mo
gelijk soorten in één jaar binnen de Nederlandse
grenzen te zien). In het weekend was het on
danks het regenachtige weer, redelijk druk. Op
de laatste dag (zondag 16 november 1997) zijn
er circa 100 mensen geweest (het schijnt dat R.
Remmerts de laatste is geweest die hem heeft
gezien!!). De Woestijntapuit was toen meestal te
zien op de kiezelstenen van het gasstation. Hier
was de vogel vanaf de parkeerplaats op de
gasdam uitstekend te zien zonder haar te ver
storen.
Dit was de zevende waarneming van de Woesti
jntapuit in Nederland en de eerste voor 1997.
Op één geval na (april 1989), zijn alle
waargenomen Woestijntapuiten in Nederland
najaarsgevallen (oktober - december).
Ook elders in Europa zijn er in oktober/novem
ber/december 1997 Woestijntapuiten waarge
nomen (Birding World Volume 10 Number
10/11, 1997): 13 in Groot Brittannië; 1 in Ier
land; 4 in Frankrijk; 2 in Duitsland; 1 in Noorwe
gen; 1 in Finland; 1 in Polen.
Het normale verspreidingsgebied ligt ver weg
van Nederland. De vogels komen voor in Noord
Afrika en in Centraal-Azië. Het biotoop bestaat
hier uit zand- en kiezelsteppen en halfwoes-
tijnen. Het is dus niet verwonderlijk dat de vogel
van Saeftinghe een sterke voorkeur had voor het
gasstation dat om vegetatie te weren vol gestort
is met kiezelstenen. Mannelijke Woestijnta
puiten zijn makkelijk te herkennen door de
zwarte keel en gedeeltelijk zwarte vleugels.
Vrouwelijke exemplaren zijn echter minder
makkelijk te herkennen. Voor beide geslachten
is de staartband het belangrijkste determinatie
kenmerk. Deze is in vergelijking met een Tapuit
een stuk breder en heeft niet de voor de Tapuit
typische T-vorm. De stuit van de Woestijntapuit
is zeemkleurig en de vogel is over het algemeen
iets kleiner en lichter van kleur als de Tapuit.
Wanneer de vogel staat, staat deze meer hori
zontaal in vergelijking met de Tapuit. In vergeli
jking met de normale Tapuit is de Woestijntapuit
opvallend tam.
De Woestijntapuit zorgde er voor dat ik tot nu
toe nog ieder jaar een nieuwe soort in Zeeuws-
Vlaanderen heb gezien. Hopelijk zullen er nog
vele volgen!
29
