4
->
Ps. Voor diegene die zich een beetje vervelen
raad ik het volgende aan: het bovenstaande
nogmaals over te lezen om een noch duidelijker
beeld te krijgen van de algemene toestanden in
het algemeen.
Een keer hebben Johan en ik inderdaad een
boezem gezien. Het was op een vroege ochtend,
3 mei 1973, en aan de overkant van de Spuikom
stond al een paar uur een vrachtwagen gepar
keerd, toen plotseling een dame, geheel ont
kleed even naar buiten
kwam, vermoedelijk
voor een sanitaire
stop. Nog nooit waren
onze verrekijkers zo
snel paraat en de 16 x
50 die ik van mijn
vader mocht ge
bruiken kwam zelden
zo goed van pas!
Maar de meeste avon
turen waren toch van
een ander biologisch
karakter: vogels. Er
ontstond een soort
prestige slag, wie de v T'—
meest soorten had
gezien. Berucht, of misschien wel beroemd was
een Roodmus gezien door Johan. Gezien zijn
status als meest gebruikte bezoekers van de
hut, had hij beslist recht op een primeur, maar
een Roodmus? Dat ging er bij de rest van de
groep echt niet in, dat was iets te fantastisch.
Fantasie heeft trouwens altijd een grote rol
gespeeld in en rond de Spuikom.
Nog voor de Steltkluut-tijd meenden Lucien en ik
hier een Porseleinhoen gezien te hebben. Vanaf
dat moment noemden we het hier het porselein-
hoenen gebied. Ik heb toen nog een brief ge
schreven aan Bert Garthoff, van het radiopro
gramma 'Weer of geen Weer' met de melding
van onze waarneming. Zijn antwoord hierop heb
ik altijd trouw bewaard en ligt nu ergens op
zolder tussen allerlei andere dingen waar je
eigenlijk niets meer mee kunt, maar die je toch
ook niet weggooit. Want achteraf bezien, een
Porseleinhoen? Denk het niet. We zaten in het
stadium dat we nog geen Waterhoen van een
Meerkoet konden onderscheiden, laat staan ee i
Porseleinhoen. j
Het gebied veranderde. Van kolonies Visdievel
waar Fake Haak het altijd over had, hebben aJ
nooit meer iets gezien. Als gevolg van eyj
natuurlijke successie verland het gebied
raakt meer en meer begroeid. Aanvankelijk was,
het de Zeeaster die massaal het gebieï
koloniseerde. Op initiatief van Geert Otte -
hebben we nog wel eens geprobeerd om <j9
Zeeaster af te branden! De Visdiefjes en Klutoyj
verdwenen, werd
opgevolgd do5
Tureluur en Wiry
tertaling om late^
weer plaats i
maken voor echy
rietvogels alJ
Kleine karekietl
Rietgors en Watery
ral en zelfs Blauw
borst en Bruine ki 3
kendief.
Vanuit de hut kcr
je steeds mindc^
vogels zien. Daar
naast is in de loop van 20 jaar het verkeer erc
vrachtverkeer van en naar DOW enorir
toegenomen. Zowel aan de voor- als achterzijce]
van de hut ligt er een weg en was het vroege;
nog eens zo dat je een typische ochtendspils
had of een echte avondspits, vandaag de dag s
er veel meer een 24-uurs economie. Er is dis
geen moment meer te vinden waarop er stilte is
Het eerste boek is vol geschreven van 17-12-
1972 tot en met 20-9-1975. Het tweede boek is
dunner en loopt van 15-11-1975 tot en me;
29-4-1984. Daarna zijn er vast nog wel menser
geweest in de hut, maar de klad zat er goed i'
en wat er gezien werd aan vogels was de moeite
van het noteren kennelijk niet waard.
Dinsdag 2 juli 1996 was het dan zover. De hit
werd afgebroken. Je zou verwachten dat det
met een beetje compassie zou gebeuren; da
bijgaande foto toont u wat een gevoelig mens,
Lucien is
36
