vaker de twijfelachtige eer om "terug te mogen
naar de natuur". In het persbericht stond ook dat
een eventuele eigenaar contact met ons of de
dierenambulance op kon nemen. Ook stelde ik
dat als het dier niet voor maandag gevangen
was, dat het dan afgeschoten zou worden.
Waarom? Waarom pas maandag? (een week
later) Ik had nog steeds een vrij klein hang
buikzwijntje voor ogen.
Zo een klein zwart varkentje dat met zijn buikje
over de grond sleept. Zo veel kwaad kon dat
niet. Maar om dat dier langer dan een week in
de Braakman los te laten lopen vond ik op dat
moment niet verantwoord. Niet verantwoord
voor het dier zelf, niet voor de andere dieren en
planten in de Braakman.
Het persbericht was al opgenomen door de
kranten toen onze tipgever weer belde. Het was
weer tegen vijven. Hij liep er weer. De dierenam
bulance werd weer ingeschakeld en ook de
medewerkers van Staatsbosbeheer trokken
naar de Braakman. Toen ik hem zag, schrok ik.
Dit was geen zwijntje, dit was een varken. Min
stens 150 kilo. In de tijd dat wij hem observeer
den trok het beest in een uur tijd van het zuidelij
ke puntje naar het meest noordelijke gedeelte
(bijna zes kilometer). Zes kilometer per uur dus.
Sneller dan een gemiddelde wandelaar. Hij was
niet echt schuw, maar liet zich ook niet vangen.
De medewerkers van de dierenambulance had
den geen verdovingsgeweer bij zich. Inmiddels
was ook gebleken dat een blaaspijp met pijltjes
op een varken van 150 kilo weinig resultaat had.
Er moest dus een verdovingsgeweer komen. Er
schijnt in Zeeuws-Vlaanderen één dierenarts te
zijn die zo een geweer heeft. Deze had die
dinsdag vrij, en zijn vervanger kon op zijn
vroegst pas om half 10 daar zijn. Dan zou het
donker zijn en dat betekende dat het dier pas de
volgende ochtend verdoofd zou worden. Op dat
moment heb ik een besluit genmen. Een varken
van 150 kilo dat die afstanden aflegde wilde ik
niet nóg een nacht rond laten lopen. Niet van
wege het feit dat het dier daar niet thuis hoort, of
omdat hij voor verstoring zou zorgen doordat er
mensen achteraan zouden lopen. Ook niet om
dat het "zielig" was voor het dier. Nee, puur
vanwege het feit dat het een gevaar opleverde
voor het eventuele verkeer. In de paar uur dat
wij die avond in de Braakman waren trok hij
verschillende keren richting de N61. Ook bleek
het varken elke keer richting de Isabellaweg te
gaan, zeg maar richting de bebouwing. Toen
besloot ik te proberen een jager te bereiken die
over een zwaar kaliber kogelgeweer beschikt. In 1
Zeeuws-Vlaanderen zijn er niet zo veel van fiat
soort geweren voor de jacht op groot wild. De
politie kon mij niet helpen, evenals te
Marechaussee of de Douane. Na 15 telefoontjus
had ik eindelijke een jager te pakken die, zij hei
met tegenzin, op mijn verantwoording het dier
wel wilde schieten. Tegen half negen was hei
gebeurd. Met een enkel schot was het dier doc 1
En dan ligt er een dood varken. De dierenambu
lance was het hier absoluut niet mee eens. Zij
waren van mening dat het varken in de beschut
ting van de bossen zou blijven en zeker niet de
weg op zou gaan. Ik twijfelde. Had ik hier goed
aan gedaan? Had ik tot de volgende dag
moeten wachten, totdat er misschien een ver
dovingsgeweer zou komen wat het varken wél
zou kunnen verdoven? De volgende dag we d
mijn geweten gesust. Verschillende mensen
belden aan de hand van het inmiddels
aangepaste krantebericht. Zij hadden het varken
zaterdag, zondag en maandag op totaal ver
schillende plaatsen zien lopen. Dan aan de ene
kant van de Isabellaweg, dan weer aan de
andere kant. Dan in de Mosselpolder, dan weer
in de Dijkmeesterpolder, daarna weer in de
Braakmanbossen. Het dier stak in een paar uur
tijd wei degelijk dus verschillende keren de weg
over. Een telefoontje versterkte mijn idee dat hul
dier wel degelijk uitgezet was. Zaterdagmiddag
heeft een trimmer omstreeks drie uur een licht
kleurige terreinwagen met een waarschijli k
groene paardentrailer nabij het aquaduct zien
wegrijden. Vrijwel direct daarna zag hij hut
varken lopen. Deze man is de eerste die hut
varken heeft waargenomen.
Ook al is de kans maar 10 dat het dier s
nachts op de weg zou komen moet je dat ten
alle tijde zien te voorkomen. Een eventueul
mensenleven moet je niet afwegen tegen dat
van een hangbuikzwijn.
Staatsbosbeheer wil dat in ieder geval niet op
haar geweten hebben. Ja, dat varken hebben v.e
wel op ons geweten, maar die verantwoording
nemen we graag.
Hoe kunnen we dit nu in het vervolg voorkomen.
Wij zullen in ieder geval contact op nemen m t
de betreffende dierenarts(en), politie en de die
enambulance om bij een eventueel vervolg ade-
26
