Knot OUD en NIEUW
Zaterdag 9 januari. Noteert u dat maar alvast
in uw agenda, want dat wordt een bijzondere
dag. Het wordt een echte KNOTREUNIE. Alle
knotters, jong en oud, die ooit eens met de
Steltkluut-knotploeg op stap zijn geweest,
zouden we graag op deze dag verwelkomen.
Wanneer de eerste knotdag was? Ja, wie herin
nert zich dat nog. Het moet ergens in de winter
van '71 of '72 geweest zijn en het was aan de
Steenovens. Zoveel is wel duidelijk. Het was de
start van een activiteit die alleen maar zou
leiden tot méér. Geen enkele zaterdag werd
overgeslagen, althans niet in het knotseizoen en
dat loopt, zoals u wellicht weet, vanaf begin
november tot eind maart.
Later kwamen er mensen die zich er zelfs
beroepsmatig mee gingen bemoeien, met dat
knotten. Maar daar is natuurlijk geen kunst aan.
Nee, vrijwilligers moet je hebben, die gewoon
voor de lol in hun eigen vrije tijd in de kou en
regen naar buiten gaan, zich een bult sjouwen
aan al die takken, soppend in hun lekke laarzen
door de natte wei zwoegend met een gemeterd
stuk hout op de schouder. En natuurlijk, te pas
en te onpas, die koeievlaaien (of zijn dat tegen
woordig koeienvlaaien? En zou dat dan daarom
minder erg zijn?). Zagen die klem komen te
zitten in het veel te zware hout en lange, dikke
takken die midden in de sloot terechtkomen en
wie weet wat voor ellende allemaal nog meer.
Maar een leut dat we hadden. En nog!
Een reünie van al die mensen die er ooit bij
waren. Het was een hechte groep die natuurlijk
in de loop der jaren van samenstelling veran
derde. Veel mensen hebben elkaar al vele jaren
niet meer gezien, want zo gaat dat. Je raakt
elkaar uit het oog. Je verhuist weg uit de streek.
Je interesses veranderen, je werk slokt teveel
tijd op, er zijn kortom kweet-niet-hoeveel rede
nen te bedenken die verantwoordelijk zijn voor
het feit dat de tijden nu eenmaal veranderen
(sommigen van ons zijn zelfs getrouwd "en
hebben kinderen!!).
Door Peter Mr a
Zet kortom, deze ploeg mensen opnieuw een
bij elkaar en de verhalen komen vanzelf. He
zullen verhalen zijn over bijvoorbeeld een egeltji
en een indrukwekkende steenarend aan dl
Steenovens, takken die zo dik waren dat di
zaag er gewoon niet door kwam aan de Knol
een bevallige boerendochter die ons 's mor
gensvroeg ontvangt in ochtendjas (ooh Aagie
waar zit je?). De auto van Geert waar we met zj
allen eigenlijk net niet inpasten, het bijzondere
hartverwarmende houtkacheltje in het huisje val
Jaap, het tot zes uur 's avonds in het donker me
een zaklampje zoeken naar dat ene zaagje wa
we nog kwijt waren aan de Paardendijk.
Er is een verhaal van Henny, over het plant er
van een jonge knotwilg aan het Parad j<
(bovenop een deur! een deur ja!!) en een snip
permachien waar we maar niet vanaf kwamen ir
Middelburg. Niet uitgepraat raken we over te
warme chocolademelk en te dikke erwtensoep
of te plakkerige pannenkoeken. Frieten er
frikandellen bij Mevr. den Hamer aan de Toren-
berg bij Zaamslag (kon zij toch zeker niet wetur
dat we net allemaal in onze vegetarische pet-
ode zaten!). Piet, beter bekend als Pietje var
Waes, die een onwaarschijnlijk hoge snelheic
weet te bereiken als er een tak zijn richting
uitkomt aan het Zwartepaadje bij Terneuzen
(QNDEHU1TI). De Reus, die met ongekende
kracht en doorzettingsvermogen takken afzaag!
aan de Aandijkseweg (pas jaren later kregen we
in de gaten dat die man gewoon ook een nor
male naam had: Hilbrands). En dan natuurlijk
Adrie, die het vermogen in zich had om een
voudig met zijn stemgeluid een volwassen
knotwilg omver te blazen fSPUI-tJI-tJI-UI'). Tal
rijke gebroeders, zoals die van Calle, Ottens
Jansen en zelfs Maas die samen met Henk en
Titus aan de Zandplaatweg de reputatie ven
Knokploeg in plaats van knotploeg vestigden
Veel verhalen over goede boeren en sneit-
boeren, deze laatsten dan zonder erwtensoep
wel te verstaan.
Ondertussen bent u natuurlijk nieuwsgierig
geworden want dit wilt u vast niet missen. De
datum weet u inmiddels: 9 januari. We hebben
26