4
w
Even bijbomen
Door: Hans van Hage, kritisch natuurliefhebber
je hele dagen bezig bent in of met de na-
t ur wil je wel eens wat anders. Al weer een
je ben ik al lid van Prometheus, een ge-
schap, clubje, dat met enige regelmaat
hrijvers van naam naar Zeeuws Vlaande-
weet te halen. In Terneuzen om precies
zijn, in Porgy en Bess wordt dan zo'n
hrijver de kans gegeven om het aanwezi-
publiek warm te laten lopen voor zijn of
ar boeken. Het publiek geeft de schrijver
zijn beurt weer een kans om te oefenen
het spreken in het openbaar, een kunst
niet zo heel veel schrijvers bezitten.
rschillende keren heb ik op die manier al de
ns gehad om zo een "bekende Nederlander"
n dichtbij te bekijken. Twee schrijvers spron-
n er uit. De eerste was Tijs Goldschmidt, een
dragsecoloog (laten we hem voor het gemak
iar bioloog noemen) die een magnifiek boek
schreven heeft over de evolutie van baars-
ntige visjes in Afrikaanse meren. Het verhaal
t Goldschmidt die bewuste avond vertelde
s een beetje eng. Kortweg ging het over de
.wuste of onbewuste invloed van de mens op
leefomgeving van verschillende diersoorten,
dit geval waterdieren in die Oostafrikaanse
-.eren. Een onderwerp dat ieder rechtgeaard
elkluutlid minstens achter de oren zou moe-
i doen krabben. Niets was minder waar. Die
wuste avond heb ik twee leden herkend. Nu
roet u niet gelijk gaan bellen dat u er ook was,
ry, ik heb u niet gezien. Het is gewoon een
dat als er een avond iets georganiseerd
rdt die niet direct herkenbaar is als een na-
iractviteit, weinig of geen leden van onze ver
ging op komen dagen. Toch was het verhaal
n Goldschmidt humoristisch, serieus, bewo
on, emotioneel, én voor iedereen begrijpbaar,
n verhaal wat nu, bijna twee jaar later, nog
aeds indruk op mij maakt. Hoe krijgt de mens
■et toch telkens weer voor elkaar om complete
osystemen, leefgemeenschappen, in een klap
:;m zeep te helpen. En wat is de natuur telkens
eer veerkrachtig! Vaak pak ik het boek van
oldschmidt er nog eens bij om iets op te zoe
ken. Ik kan het u aan bevelen. Het leest als een
oannende roman.
Een paar maanden geleden was het weer raak
daar in Porgy en Bess. Een schrijver die door
net zo veel mensen geprezen als gehaat wordt.
Midas Dekkers, bioloog en schrijver. Nu is Dek
kers geen hoogdravend literair wonder. Hij is
bovenal een bioloog, misschien wat gefrus
treerd, maar wel met een heldere kijk op de din
gen. Nuchter. Sommige mensen vinden hem
kwetsend. In ieder geval windt hij er geen doek
jes om. Hij bekijkt de mens door de ogen van
een bioloog. Hij ziet onze samenleving als een
bak met witte muizen. Een soort laboratorium,
maar dan met mensen als proefdieren. Echt
vernieuwend was hij die avond toch ook weer
niet. Wie eens een radio of tv-programma van
hem heeft gezien of gehoord, of wel eens een
paar columns of boekjes van hem heeft gele
zen, kon de avond voorspellen. Hoe stom hon
den zijn ten opzichte van katten. Dat kinderen
eigenlijk maar etters zijn die het grootste deel
van het milieuprobleem vormen en dat bijna al
le handelingen die de mens uitvoert te herleiden
zijn tot basale, vaak hormonale kwesties.
Er waren dit keer beslist meer leden van onze
vereniging. Zo veel dat hij er zelfs grapjes over
kon maken. Een mevrouw van bovengemiddel
de leeftijd ergens uit het midden van de zaal
vond hem wel erg komisch. Bij alles wat Midas
vertelde kirde ze van genot en herkenning. "Oh
ja, jaaü
Haar man die verveeld naast haar zat, volgens
mij schaamde hij zich een beetje, stootte haar
een paar keer aan. Waarschijnlijk dacht zij dat
dit een soort aansporing was, want ze leek al
leen maar harder te gaan kirren. Totdat Midas
Dekker een behoorlijk vervelende opmerking
maakte over vrouwen in de overgang. Ik keek
zo onopvallend mogelijk richting de vrouw die
nu bijna in opperste extase was. Haar man leek
door de grond te zakken. Ik had medelijden met
hem. Zij leek nog steeds niets te merken. In de
pauze sprak de spreker-schrijver mij aan.
"Vervelend hè, zij hij." "Hoe bedoelt u?" Vroeg
ik.Nou vrouwen in de overgang...." Ik liet mijn
boek signeren en kon mij goed voorstellen dat
er ook mensen zijn die zo een avond gewoon
weg niet durven te komen. Midas zou in dit ge-
29
