4
Veerhaven Perkpolder: een weg naar de natuur
Door: Marian Langevtld
Op woensdag 29 september j.l. is het rap
port Veerhaven Perkpolder: Een weg naar de
natuur gepresenteerd. Dit rapport is een vi
sie op de natuurlijke en landschappelijke
herinrichting van de veerhaven aanliggen
de terreinen en de vierbaansweg Kuitaart-
Perkpolder na het verdwijnen van de veer
dienst Kruiningen-Perkpolder. Het rapport is
gemaakt door leden van onze vereniging, de
Milieugroep Hulst-Hontenisse en het Comité
Bomenbehoud Hontenisse. Het rapport kan
een goede aanvulling invulling geven op de
plannen voor natuurherstei Westerschelde.
Het bevat zowel binnendijkse als buitendijk
se elementen.
Inleiding
Met de aanleg van de vaste oeververbinding on
der de Westerschelde zal de veerdienst Kruinin
gen-Perkpolder in 2003 verdwijnen. Maar wat
dient er te gebeuren met de veerhaven en toe
gangswegen?
In het pian Natuurherstei Westerschelde" is de
veerhaven opgenomen als één van de mogelij
ke locaties voor natuurcompensatie. Alle over
heden, waaronder de gemeente Hontenisse,
hebben dit plan ondertekend.
De gemeente Hontenisse laat momenteel een
studie verrichten naar de mogelijkheden om de
veerhaven te gebruiken als jachthaven of over
slaghaven. Rijkswaterstaat, de Haven van Ant
werpen en de provincie Zeeland staan tot nu toe
negatief tegen uitbouw van de vaaractiviteiten
op deze locatie. De (recreatieve) scheepvaart
vanuit naar Perkpolder zal grote problemen
opleveren voor het steeds drukkere en snellere
scheepvaartverkeer naar Antwerpen.
Behoud van de werkgelegenheid in onze regio
is belangrijk. Vestiging van nieuwe bedrijven
kan ons inziens echter beter geconcentreerd
worden op de bestaande bedrijventerreinen
rond Walsoorden en Kloosterzande.
De omgeving van Perkpolder biedt echter goe
de mogelijkheden voor plattelandtoerisme.
Kluut in een ondiep watertje
Tekening: Adri Karman
Daarnaast biedt de omgeving goede perspecti
ven als rustige woonfunctie voor mensen die
werken in de Kanaalzone of Hulst.
De polders van Hontenisse cultuurhistorisch
bezien
In de 11e eeuw durfden mensen zich langzaar
maar zeker op de hoger gelegen kreekruggen in
dit gebied te vestigen. De bewoners konden hun
schapen op de drooggevallen schorren laten
grazen. Hun wol en vlees zorgden voor inkorr
sten. Ter bescherming tegen de vloed werden
vliedbergen en hollestellen (buitendijkse terpen
met drinkputten voor het vee) opgeworper
waar de schapen - en de herders - konden bi
vakkeren tijdens hoge waterstanden. De storm
vloeden van de 12e eeuw hebben de landen va
Oost Zeeuws Vlaanderen kort voor 1200 in een
groot schorgebied veranderd; kreken en geulen
slingerden zich door de voormalige landen. Er
ontstond een "archipel" van eilanden waarin eei
aantal zgn. "oude kernen" bleef bestaan. Bij de
oudste bedijkingen van die overstroomde gebie
den uit de 12e eeuw horen ongetwijfeld de pol
ders van Hontenisse. Van de landen, die toer
