Waterschapsbestuur: Terugblik.
Door: Adri Paauwe
Vijf jaar lijkt als je er voor staat erg lang. Als je
terugkijkt is het maar even. Alles is relatief. Ook
het waterschapsbestuurder zijn. Vijf jaar gele
den werd de nieuwe Waterschapswet van kracht
en konden belangenorganisaties als de onze
ook kandidaten stellen voor het bestuur.
Omdat de hoeveelheid water van wezenlijk be
lang is voor natuurgebieden en natuurlijk ook de
kwaliteit ervan voor de natuur van grote invloed
is, was het voor het Steltkluutbestuur anno 1993
duidelijk: We gaan meedoen.
Er waren natuurlijk contacten met het Water
schap, voornamelijk met ambtenaren. Het werd
al duidelijk dat het tij aan het kenteren was in
het voordeel van de natuur. Ook van die
ambtelijke zijde werd er op aangedrongen om
kandidaten te stellen, als ruggesteun voor hun
plannen met het water.
Van Steltkluutzijde werden George Sponselee,
Bouke Grootjans en Adri Paauwe kandidaat
gesteld en met een flink aantal stemmen
gekozen. Het werk kon beginnen.
Al snel werd duidelijk dat in het bestuur ook de
landbouw zijn belangen veilig probeerde te
stellen. Door het ons toch nog niet bekende
lobbywerk verkreeg de landbouw in het dagelijks
bestuur de meerderheid. Ook tijdens vergaderin
gen bleek dat een flink deel van de bestuurders
puur hun eigen boerenbelang probeerden te
verdedigen. Vaak zich alleen beperkend tot de
"stekels" langs de dijk of sloot bij hun land.
Bij De Drie Ambachten bleek dat de overigen,
niet-boeren, wel degelijk het algemeen belang
(ook dat van de natuur) in het oog hielden zodat
er een 13-12 verhouding ontstond.
Door een goed voorzitterschap van de dijkgraaf
(eerst Gosselaar, daarna Eversdijk) kwamen
toch alle belangen tot zijn recht. Ook voor
natuur en landschap konden verschillende be
langrijke projecten worden uitgevoerd. Vanzelf
sprekend: het is een normale waterschapstaak
dat het gebeurt!
Als een van de eerste noem ik de Boschkreek bij
Koewacht die werd uitgebaggerd en daarna zo
danig beheert dat er nu weer een goede water
kwaliteit is. Vervolgens kwam de Zwartenhoekse
kreek aan de beurt. In combinatie met het Land
inrichtingsplan Axelse Sassing werd de kreek
gebaggerd en het gebied er omheen aangepast.
Jammer dat het slikstrandje door de grote voed-
selrijkdom in de grond niet kaal wil blijven.
Het grootste project werd de Canisvliet. De regie
had de Landinrichtingsdienst, maar het water
schap was een van de belangrijkste partners om
met Staatsbosbeheer en vele anderen een plan
voor dit gebied op papier te zetten en wat
belangrijker is: ook uit te voeren.
Na de uitvoering ontstond hier in korte tijd een
heel interessant natuurgebied. Wanneer het
baggerwerk binnenkort is uitgevoerd en de
verbinding met de Molenkreek gemaakt is zal
het nog mooier worden.
Daarnaast werden vele kilometers natuurvrien
delijke oevers aangelegd (bij Axel en de Braak
man) en werden Peilbesluiten genomen. Toen
bleek dat als het om verdroging gaat belangen
van landbouw en natuur wel eens een zelfde
richting opgaan, al willen wij soms nog iets
meer water dan de boeren.
Verder kwamen verschillende plannen aan bod
die met wegen en verkeer te maken hebben en
natuurlijk ook de zeedijken.
Het hele proces dat leidde tot de fusie koste heel
wat vergadertijd. Daarnaast kwamen de jaar
lijkse begrotingen en afrekeningen aan bod. Met
name het jaarverslag over waterkwaliteit geeft
vaak interessante informatie.
Belangrijk in het bestuur waren toch ook de
formele en informele contacten met andere
bestuurders en ambtenaren. Langzamerhand
leer je elkaar beter kennen en begrijpen. Ook
voor de opstelling van onze zijde bleek een
groeiend begrip en vertrouwen. De aanvanke
lijke argwaan verdween in de loop van de tijd
(gelukkig).
Toch valt er in de komende jaren nog veel te
doen.
Er zijn nog flink wat kreken die aangepakt
moeten worden. Het Natuurherstelplan is nog
niet helemaal gerealiseerd en ook het plan voor
compensatie van verloren natuur als gevolg van
de verdieping van de Westerschelde moet nog
worden uitgevoerd. Daarnaast is het opletten
welke plannen er plotseling uit de hoge hoed
komen. Soms een Ruit, dan Duurzaam Veilig,
dan weer een nieuwe weg, tunnel of brug. We
moeten er wel bij zijn.
GA DUS STEMMEN!
12
