4 ■^1) Een vergelijkbaar voorbeeld, wat tot nu toe ge lukkig minder slachtoffers heeft gekost, is de kanalisatie van onze rivieren. De afgelopen honderden jaren hebben we onze Nederlandse rivieren, (ja, ook de Westerschelde!) behoorlijk geknepen. Waar ze vroeger vrij konden stromen door een winter- en zomerbedding hebben we nu in het buitenland en in Nederland de vrije ruimte van de rivier dusdanig beperkt dat we ei genlijk gewoon om problemen aan het vragen zijn. Het kon dus ook niet uit blijven. Een aantal jaren geleden ging de rivier de Maas bijvoor beeld extreem buiten zijn oevers. Limburg in last. De heren statistici berekenden snel dat dit toch maar eens in de 1200 jaar kon gebeuren en dit risico dus toch echt acceptabel was. Het jaar daarop gebeurde het weer. De critici smaalden toen dat we er nu dan toch voor 2400 jaar vanaf waren! Hoeveel ongelukken, gewon den en zelfs doden moeten we nog tolereren voordat we stoppen met die onzin. Elders in de wereld worden de mensen geteis terd door natuurrampen. Je ziet dan vaak een moedeloze gelatenheid. Iets van: "hier kunnen we toch echt niets aan doen, hier zijn hogere machten aan het werk"! Je zou eens aan die mensen moeten uitleggen dat onze bestuurders dit soort zaken gewoon over ons afroepen. De politici, bestuurders en groot industriëlen spelen voor hogere macht. Kortom we leven op een tijdbom! Ga eens kij ken waar in Europa de gevaarlijke industrieën gevestigd zijn. De kerncentrales bijvoorbeeld staan op de eerste plaats altijd aan het water, omdat ze grote hoeveelheden koelwater nodig hebben. In de tweede plaats staan ze vaak in zogenaamde dunbevolkte gebieden en héél vaak in de buurt van de landsgrens. Aanvaard baar risico. Gebeurt er iets in Doel, zullen er waarschijnlijk net zoveel Nederlanders als Bel gen last van hebben. Risicospreiding. Gebeurt er iets in Borssele, ach Zeeland is nou niet di rect de dichtst bevolkte provincie, toch? Kijken we nog even verder naar onze Zeeuwse industrie, hangen er nog wel meer zwaarden a la Damocles boven ons hoofd. Het roet dat DOW uitstootte toen ze onlangs weer eens aan het fakkelen waren, was niet gevaarlijk voor de volksgezondheid. Het zal wel. Ik had laatst een binnenbrandje in mijn huis. Niets ernstigs hoor, mijn vrouw was lamskarbonaadjes aan het bak ken en zoals goede tweeverdieners betaamd weer eens met tien dingen tegelijk bezig. Al les zat dus onder een dun laagje roet. De verzekering kwam en heeft alles keurig laten reinigen. Alle, maar dan ook alle levensmid delen moesten uit de kastjes gehaald wor den en vakkundig afgevoerd, want, mijnheer, dat roet, dat is héél ongezond! Ik denk dat de politiek het affakkelen van DOW evenals de kans dat er ooit een ernstig ongeluk ge beurt een acceptabel risico vindt. Wat zegt u? Werkgelegenheid? De industrie in Zeeuws -Vlaanderen als economische fac tor? Zonder zouden we niet meer kunnen? Het Gouden Kalf? Hou alsjeblieft op! Hoever willen we het laten komen? Ergens in Enschede stond nog niet zo lang geleden een fabriek. Ze hebben er een woonwijk omheen gebouwd. Inderdaad, die allochtonen en mensen met lagere inkomens moeten toch ergens wonen, niet? Aanvaard baar risico, juist! Ik denk niet dat Enschede op dit moment rouwt om het verlies van werkgelegenheid. Enschede rouwt om heel andere zaken. Enschede rouwt om de stom miteit van bestuurders. Enschede rouwt om de gelatenheid van politici, bestuurders en industriëlen die het voor lief namen de werk gelegenheid zo dicht naast de deur te heb ben. En u? Hoe slaapt u vannacht? En hoe gaat de volgende keer stemmen? (En als u denkt dat dit alles niets met natuur en milieu te maken heeft, dan heeft u het nog steeds niet begrepen!) 17

Tijdschriftenbank Zeeland

de Steltkluut | 2000 | | pagina 23