Respectievelijk een eend en een zwaluw. Ver-
olgens komt er een ook nog een bepaald soort
liegenvanger die zich gespecialiseerd heeft in
bellen. De bevervijvers groeien naar verloop
an tijd dicht met Pickerell weed, een soort wa-
I erplant met prachtige paarse bloemen. Deze en
andere waterplanten worden weer gegeten door
Randen. In een gebied waar normaal gesproken
sen enorme variatie aan verschillende bostypes
zou zijn zorgt dus de Bever voor nog meer ver
schillende biotopen zodat de verscheidenheid
aan dieren en planten alleen maar groter wordt.
Ik schets het heel simpel, want in de praktijk ko
men er nog een berg insecten en kleine zoog
dieren om de hoek als er zo een biotoop ont
staat. Op een gegeven moment groeit de bever-
vijver ook weer dicht. Er komt veenvorming in en
angzaam nemen struiken weer de overhand,
nderdaad, honderden jaren later is er weer bos.
Bos in zo een gebied altijd het eindstadium. Zou
er niet af en toe een bosbrand woeden, of een
stuk onder water komen te staan, zou je dus
alleen maar dieren en planten hebben die van
het bosstadium afhankelijk zijn. Schiet alle be
vers af en er verdwijnen op korte termijn tiental
len planten en dieren.
Toen ik mijn verhaal afsloot was ik even bang
dat ze het nog niet zouden begrijpen. Dat ze
wellicht zouden denken dat de bever ook de Ne
derlandse natuur zou kunnen redden. Gelukkig
zagen ze in dat het juist om de diversiteit in de
natuur ging. Niet méér van hetzelfde dus. Maar
diversiteit, verscheidenheid. Veel biotopen groot
en klein. Aan elkaar geschakeld op een niet te
grote afstand.
Waarom dit verhaal in de Steltkluut? Omdat ik
denk dat de grootste bedreiging voor de Neder
landse natuur de vervlakking in het denken van
de burger is. Natuurlijk, u als Steltkluut-lid snapt
het allemaal. Dat zijn er dus een kleine zeshon
derd. Pak weg dat er zo een zeshonderd men
sen in bij het Duumpje in het westen van
Zeeuws-Vlaanderen zitten die het ook snappen.
Twaalfhonderd mensen op een bevolking van,
wat is het, honderdduizend mensen in Zeeuws
Vlaanderen? Die honderdduizend mensen stem
men op gemeente- provincie en waterschapsbe
stuurders, maar ook op landelijke politici. Te
vaak wordt afgeschilderd dat het goed gaat in de
natuur. We doen het zelf. Vliegt er een Zee
arend over Saefthinge, haalt hij minstens drie
keer de krant. Zeearend. Mooi. Het valt dus wel
mee! Ik pleit dus niet voor doemverhalen. Vooral
doorgaan met het onder de aandacht brengen
van de plaatselijke natuur. Maar misschien moe
ten we wat meer de aandacht verschuiven naar
het totale plaatje. Misschien moeten we duidelij
ker worden met onze boodschap. Ondertussen?
Vooral door blijven gaan met wandelen, genie
ten. Plantjes kijken, vogeltjes spotten. Maar
denk mee. Als u een goed idee heeft over de
koers die wij de komende jaren moeten varen,
laat het de redactie van dit blad weten, of kom
naar de brainstormbijeenkomst waarover u el
ders in deze Steltkluut informatie kunt vinden.
19
