w
A
maar eens zo'n gast in bedwang te houden.
Wanneer de knotwilgen bijvoorbeeld door het
veel te hoge waterpeil in het weiland
onbereikbaar zijn, mag dat volgens Heer X geen
rol spelen. Helaas is de werkdrift niet altijd
evenredig aan een fijnbesnaarde behendigheid.
En dus gaat onze ijverige X helemaal kopje
onder. En dat week na week. Na enkele weken
werd het zo gek, dat X zelfs al een stapeltje
droge reserve-broeken mee naar het werk nam.
Talloos zijn de anekdotes. Zoals bij die familie
bij Koewacht. Die dag dat we tussen de middag
een soepje geserveerd kregen. Waarop de helft
van de ploeg de volgende nacht al kotsend
doorbracht. We waren daar aan het wilgen
knotten. Wilgen zoals Hennie ze graag ziet.
Gigantische bomen met reusachtige takken
daarop. Het project was bijna klaar. Maar nu
stond daar nog zo'n boom, net aan de andere
kant van het prikkeldraad, waarschijnlijk bij de
buren. Deze wilg was nog dikker als de
anderen... Goed, de uitdaging was daar en
Hennie kon zijn hormonen weer eens niet in
bedwang houden. Al snel donderden de
gigastammen in het rond. En jawel hoor, daar
kwam de boze buurman al aangesneld. Dat is
mijn boom, gevolgd door een heel arsenaal aan
scheldtirades.
Of het verhaal van de deur. We waren bij Bure
Suus op Hoek. Er moesten wilgenpoten geplas
worden. Er zat daar een ongehoorde
hoeveelheid puin in de grond. Al gravende
stuitte Heer X zelfs op een hele deur.
horizontaal in de grond liggend. Om nu dat hele
ding uit te graven vond zelfs X wat te ver gaan.
Dan maar de poot bovenop die deur geplant. Er
terwijl de deur langzaam weg rot groeit de wilg
ogenschijnlijk probleemloos op.
Hennie draait al heel wat jaartjes mee in hei
vrijwilligerswerk. Toen ikzelf nog maar een kleir
ventje was, had De Steltkluut al een knotgroep.
We spreken dan over 35 jaar geleden! In een
illustere groep bestaande uit o.a. Adrie
Klaassen, De broertjes Maas, "De Reus" en de
talrijke broertjes Calle, heeft Hennie jarenlang
de kar getrokken. Ik herinner me Hennie uit die
tijd als een reusachtige sterke vent en stille
maar enorm harde werker. Nu na 35 jaar vinden
we hem terug in de doordeweekse VLP. Nog
steeds een dag in de week, tussen alle drukke
bezigheden door. Nog steeds diezelfde niet
aflatende inzet. De jaartjes beginnen wat te
tellen, maar over pauzes en andere flauwekul
moet je nog steeds niet bij hem aankomen.
EVEN BIJBOMEN
Door: Hans van Hage, kritisch natuurliefhebber
Voorafje: Laatst vertelde een verstandig iemand
dat wanneer je een boze brief schrijft dat het
verstandig is om hem, nadat hij af is, even opzij
te leggen. Dan weer door te lezen en een en
ander te veranderen. De stukjes die u van mij in
de Steltkluut leest zijn ook zo tot stand
gekomen. Er is dan ook altijd een verstandig
persoon die het nog even "doorleest". Nadat ze
het volgende stukje doorlas zij ze: "dit kan echt
niet". "Je taalgebruik slaat deze keer alles". Ze
had gelijk. Toch wil ik het niet veranderen. Ik zet
er wel een piepje overheen. Deze keer ben ik
namelijk echt boos. De fijngevoelige onder u wil
ik echter niet kwetsen. Onvermogen? Misschien
wel. Oordeel zelf. Waar de puntjes staan mag u
zelf iets invullen!
Ik heb mijzelf op deze plaats vaak verwonderd
over de kronkelpaden die overheden
bewandelen. Ga op dit moment maar eens
wandelen in de noordelijke Braakmanbossen:
het onvermijdelijke is gebeurd. Ze zijn begonnen
met de aanleg van de containeroverslag. Een
paar jaar geleden vonden er nog brain
stormsessies plaats: je mocht als inwoner van
het gebied meepraten over de "inrichting". Op
een van de "meepraatsessies" werd terloops de
containeroverslag genoemd. Een ieder daar was
stom van verbazing: het leek wel of het in
kannen en kruiken was. Dat was het ook. Maar,
we mochten meepraten. Er werd bijvoorbeeld
geopperd dat de containers niet hoger dan
driehoog gestapeld zouden worden. Ik dacht