vistrappen. Deze waterlopen worden op deze
wijze 'ecologisch' versterkt, met elkaar
verbonden en verbonden met de kreken van het
gebied: de Grote Kil (Hollands Gat), de Rode
Geul en de Grote Geul. Er ontstaat op die
manier één groen lint tussen het Isabellakanaal
en het Kanaal Terneuzen-Gent. De werken
{graven, aanplanten, plaatsen wildtunnels) zijn
gestart in najaar van 2000 en duurden tot het
eind van de zomer 2001. Nu is er nog niet veel
te merken van dit groen lint. Binnen enkele jaren
zullen deze groene en waterrijke stroken voor
kikkers, salamanders, wezels, bunzingen, hazen
een ideale leefwereld vormen. Verder kunnen ze
bij hevige regenval meer water opvangen dan
smalle waterlopen afgezoomd met beton.
Ruimte voor fauna en flora
Aan het sluizencomplex te Boekhoute is er in
het vijvergemaal een kleine opening
aangebracht. Op die manier kunnen de vissen
vanuit de Schelde via de Braakman en het
Isabellakanaal naar het Leopoldkanaal
opzwemmen en omgekeerd.
Om de migratie van allerlei dieren en zo ook van
planten mogelijk te maken, werden de oevers
van de Zwarte Sluiswatergang beplant met
houtkanten en werden 15 meter brede
oeverstroken ingericht met zwakke hellingen,
piasbermen, koepels van houtachtigen en
paaiplaatsen (voor de vissen). Ter hoogte van
het Isabellagemaal, de Havendijk en de
Hollekensstraat werden migratieknelpunten
aangepakt door de aanleg van droge
wildpassages (betonbuizen met een diameter
van 0,5 meter waar het wild doorheen kan).
Voor wie een scherp oog heeft kan ze op het
terrein waarnemen.
De Rode Geulkreek en de Vlietkreek waren
verbonden door een gesloten koker. Met het oog
op een betere uitwisseling tussen beide
watersystemen werd geopteerd om een nieuwe
open verbinding te maken met een
begeleidende bosgoedaanplant. Het verschil in
waterpeil werd overbrugd met 9 vistrappen die
elk een niveauverschil hebben van 5 cm.
Kreken met zuiver water en wateropvang
Een groot deel van de landbouwgronden in de
Albertpolder watert af in de Grote Kil of Hollands
Gat via de Vijfhonderdgemetenbeek. Met als
gevolgvaak een te grote toevloed van nutriënten
in deze kreek. Dit is niet goed voor de
waterkwaliteit. Daarom is er een nieuwe smalle
waterloop aangelegd die -indien nodig- het
water van de Vijfhonderdgemetenpolder ter
hoogte van de Grote Kilkreek kan afleiden naar
de Zwarte Sluiswatergang. Het is een soort by
pass. Op die manier komt er geen vervuild water
in de kreek. Kreken dienen echter vaak als
buffer om het teveel aan water op te vangen bij
hevige neerslag. In periodes van veel neerslag
kan het water naar de kreek behouden blijven
dankzij een speciale constructie (klepstuw en
overstortconstructie).
Opvang van teveel aan water
Bij extreme hoge neerslag kampt het
landbouwgebied van de Vijfhonderdgemeten en
de Poel met problemen van waterafvoer. Om
wateroverlast te voorkomen werd een
bufferende watergang langs de Vrijestraat
(grens net Nederland ter hoogte van Sas van
Gent) gerealiseerd.
Tevens werd extra bergingscapaciteit in de Zotte
Kreek voorzien. De Zotte Kreek is een oude
kreekarm die in het verleden gedempt werd tot
een smalle beek met een bovenbreedte van
amper 3 a 4 m. Door het gedeeltelijk
uitgegraven van de oude kreekbedding werd
een bufferboezem ingericht met een sterk
glooiende oever. Op vrij korte tijd heeft de
aanwezige rietvegetatie zich weten uit te breiden
op de vrijgekomen afgeschuinde oever.
Herstel van dijken
De voorbije decennia zijn heel wat dijken
verdwenen door afgraving voor landbouw,
ruilverkaveling of infrastructuurwerken en dit
ondanks hun ecologische en cultuurhistorische
belang. Zo werd ook de dijk langs de Valkstraat
in de Pennemanspolder medio de jaren '70
deels vergraven. De dijkzate kwam onder
akkerland te liggen.
De vrijgekomen grond bij de aanleg van
natuurvriendelijke oevers (o.a. Zwarte
Sluiswatergang) werd gebruikt voor een
gedeeltelijke reconstructie van de dijk. Op basis
van historische gegevens werd de dijk in zijn
oorspronkelijke expositie en profiel gebracht, nl
een helling van 1:3 aan de oude zeezijde en een
steiler profiel van 1:2 aan de landzijde.
Aansluitend werd het wiel, ontstaan als gevolg
van een vroegere dijkdoorbraak in de 17e eeuw,
gedeeltelijk heringericht als drinkpoel
