GOUDEN JIRIZAAG VOOR WIVINA LUIJKX
Door Lucien Calle.
leder jaar kiest de Stichting Landschapsbeheer
Zeeland, één of twee personen uit het grote
aantal vrijwilligers, dat zich in Zeeland inzet in
voor het vrijwillig natuur en landschapsbeheer.
Het zijn mensen die zich dat jaar, of de jaren
ervoor extra verdienstelijk hebben gemaakt. Het
zijn een soort van buitencategorie-vrijwilligers,
die bij het uitvoerende werk altijd voorop gaan,
juist ook de minder prettige klusjes doen, altijd
bereid zijn om ook nog wat organisatiewerk op
zich te nemen ed. Maar een eerlijke vergelijking
tussen al deze mensen is erg moeilijk, leder
heeft zo zijn eigen typische inzet. Daarom is
ervoor gekozen om per jaar een thema te
nemen. In 2003 was het thema "De Stille
Kracht".
Nadat een aantal jaren geleden "onze" Hennie
van den Hemel al een keer in de prijzen was
gevallen, is er dit jaar opnieuw een rasechte
Steltkluutster uitverkoren: Wivina Luijkx uit
Sluiskil, bij ieder beter bekend als Zuster Wivina.
Op de jaarlijkse vrijwilligersdag, gehouden op 28
juni te 's Gravenpolder, werd Wivina in de
bloemetjes gezet. Uit het juryrapport hebben we
onderstaande tekst overgenomen.
Om te weten hoe lang Wivina al actief is als
vrijwilligster, moeten we zoeken in zeer oude
stoffige archieven. Het moet toch al ruim 30 jaar
geleden zijn toen Zuster Wivina zich aanmeldde
bij De Steltkluut. Haar eerste klus was wilgen
knotten aan het Groot Eiland bij Luntershoek.
Die plek aan de waterkant was zo mooi en het
werk zo leuk dat Wivina direct voor drie
decennia bijtekende. Wivina was een stille harde
werkster en wat een kracht zit er in die armen.
Dat bleek o.a. bij het 25 jarige jubileum van de
knotwerkgroep van De Steltkluut. We deden
daar een behendigheidsrace. Je moest dan
zoveel mogelijk houtblokken opstapelen in een
kruiwagen en dan daarmee een moeilijk
parcours afleggen. De teller stond bij haar pas
stil bij de onwaarschijnlijke hoeveelheid van 132
kg, waarmee ze alle heren ver achter zich liet.
En ook van andere kanten bereikten ons
fantastische verhalen. Zo werkte Zuster Wivina
lange tijd op de psychiatrische afdeling van het
ziekenhuis. Soms belandden hier ook wel eens
patiënten die in redelijke staat van onhandelbaar
zijn. Wanneer er weer eens een persoon zo over
de rooie was, dat ze hem met zes personen nog
niet de baas konden, werd het tijd om Wivina in
te zetten. Die kreeg iedereen gekalmeerd. Maar
of Wivina nu met tegenspartelende patiënten of
boomstammen worstelt, ze doet het werk steeds
met hetzelfde gedreven enthousiasme. En zo
houdt ze zich als vrouw ook makkelijk stand
tussen al dat ruige manvolk. Als vrijwilligster is
ze altijd zeer multifunctioneel geweest. Wie is er
de drijvende kracht achter de vrijwilligers die de
begraafplaats in Sluiskil onderhouden? Juist ja.
En wie tref je in het buurthuis van Sluiskil achter
de bar aan, als je daar met een ploeg
vrijwilligers voor een bak koffie aanschuift? Juist
ja. Zo heeft ze naar jong en oud in de groep een
sociale, zeg maar zeer ruimhartige opstelling.
Afgelopen winter was ze na 30 jaar weer terug
aan de waterkant bij het Groot Eiland. Weer
diezelfde wilgen knotten, aan dezelfde steile
oever. Waar ze 3 decennia terug nog droog wist
te blijven, zakte ze deze keer wel door het ijs.
Hele broek nat en ijskoud natuurlijk. Maar wel
gewoon doorwerken, want ben je gek man, ze
vond het helemaal niet nodig om aan zulke
details veel aandacht te schenken. Ondanks alle
inzet blijft Wivina toch ook steeds een rustig en
ietsepietsje bescheiden mens. Ze is dus een
perfecte winnaar in de categorie Stille Kracht.
Wivina ontzettend bedankt voor de jarenlange
hulp die je steeds hebt gegeven.
16