Foto: Sandra Dobbelaar
Wat bekende beesten, niet noemenswaard.
Tegen de bosrand aan wist Lucien een
drassige zone te liggen, wat meer kansen
bood. Hier kwamen leuke dingen tevoorschijn,
zoals donkere glimslak, slanke en plompe
dwergslak, fraaie jachthorenslak en dikke
korfslak. De laatste is een Rode Lijstsoort,
dus we hadden een goede vondst. De
genoemde slakjes zijn merendeels van mini
formaat, wat het zoeken bemoeilijkt. Naast
nog wat algemene grotere soorten konden we
hier niet verder 'scoren' en gingen elders
kijken. De rietzoom langs de Westkreek
leverde niet de verwachte barnsteenslakjes.
Verderop bij de duikerstuw in de Westkreek
was het weer raak. Met het visnetje
schraapten we slakjes van de bodem en
ontdekten een boomtak met dezelfde
beesten. Ik dacht aan jenkins' waterhoren,
maar latere determinatie van het
meegenomen materiaal leverde daarnaast
vooral ook opgezwollen brakwaterhoren op.
De laatste is zeer zeker een goede indicator
van het brakke karakter van de kreek.
Aan de andere kant van de kreek liepen we
door een 'vlinderlandje' naar een poel. Hier
werd opnieuw dikke korfslak in de
moerasplanten gevonden. Het water leverde
bij de slakken niet meer op dan een
tractorwieltje. Voor de liefhebbers van andere
diergroepen was er overigens genoeg te
vinden, waarvan mij zijn bijgebleven de al wat
oudere larven van de watersalamander
We zochten twee andere poelen op, die in
tegenstelling tot de eerste permanent water
houden. Hier zien we duidelijk meer beesten.
De liefhebber van amfibieën kan hier zijn hart
ophalen, vooral door de rijke aanwezigheid
van juveniele watersalamanders. De
slakkengemeenschap toonde zich als een
monocultuur van de ovale poelslak. Het
meegenomen en niet gescheiden gehouden
zeefmateriaal uit de poelen leverde toch nog
wat tractorwieltjes op en slechts een enkel
leeg huisje van de geronde schijfhoren. Bij de
eerste ging het om juvenielen die haast
7
