Een natuurfotograaf aan de monding van de Westerschelde Ludo Goossens (tekst foto's) De laatste twee jaren heb ik regelmatig gebieden langs de Schelde bezocht. Door de jaren heen probeer ik vooral mijn grenzen letterlijk en figuurlijk te verleggen. Tijdens de maanden juni en juli werden deze bezoeken aan de Schelde zeer intensief omdat ik een opdracht gekregen had te fotograferen voor een boek over de Schelde. Met de Schelde bedoel ik de Westerschelde tot Antwerpen en de Zeeschelde tot Gent. In deze korte bijdrage is het mijn bedoeling om een aantal ontmoetingen en ervaringen aan bod te laten komen aan de monding van de Westerschelde. In juni 2004 ben ik tweemaal meegevaren met een vissersboot in de monding. Ooit waren vele vissers werkzaam op de Schelde, maar nu kan men ze op één hand tellen, vooral omdat het visbestand danig is gekrompen en de visvangst niet langer rendabel is. Er zijn nog steeds twee Belgische families die vissen om den brode, vanuit Boekhoute. Boekhoute had tot na de eerste wereldoorlog een haven en was een belangrijk vissersdorp. De eerste keer had ik geluk met het weer. Er stond een noordwestenwind met af en toe zon en donkere luchten. Het was mijn bedoeling om vooral vogels die de vissersboot volgden in beeld te brengen. Bij het optrekken van de netten kwamen er telkens honderden kok-, zilver- en kleine mantelmeeuwen achteraan de boot hangen. Op die manier kon men gemakkelijk, zelfs met een groothoek, die grote groepen vogels in beeld brengen. Twee zaken moest men vooral in het oog houden: het horizontaal houden van de horizon en op welk punt scherp stellen. Omdat het geen zin heeft om op een boot met statief te werken, is natuurlijk ook de sluitersnelheid van belang. Ik probeerde steeds een 125 sec aan te houden, omdat de vogels natuurlijk ook steeds in beweging zijn. Ik had me niet voorzien van een regenvest of een afwasbare vest waardoor je de gevolgen wel kan raden met honderden meeuwen boven je hoofd... Graag had ik ook visdieven in vlucht gefotografeerd en telkens bij het binnenvaren van de haven kwamen er visdieven in de buurt van de boot. Een 300 mm autofocus was hiervoor het geschikte objectief. Nog in die periode heb ik met een helikopter een vlucht gemaakt van de monding tot Antwerpen. We bleven op grote hoogte om zo weinig mogelijk verstoring te veroorzaken. Het meest indrukwekkende gebied was het Verdronken Land Van Saeftinghe. Ook de vele zandbanken in de Westerschelde vielen 17

Tijdschriftenbank Zeeland

de Steltkluut | 2005 | | pagina 19