de wijze raad van Sandra hadden geluisterd: "Jongens niet in de bossen gaan". En ja, als iemand dat zegt, dan doe je dat natuurlijk wel, he? Ik zal geen namen noemen, Klaas, Bas en Bas. Uiteindelijk heeft deze groep bij een landhuis aangebeld en gevraagd naar de weg richting Leemkuule (goed gespeld?), een camping in de buurt van ons gebouw. De man vertelde de groep dat het een kwartiertje lopen was, met een valse grijns op zijn gezicht. Bleek dus dat het drie kwartier was... Ook hebben we wat cultuur opgedaan, door naar het dorpje Hattem te gaan. De auto konden we hier kwijt in Hattem-West in een parkeergarage met enkele vakken, waar de inwoners van Hattem vast trots op zijn. Zo hebben we wat 'winkels' (slijterij, supermarktslijterij) bezocht, om o.a. de drankvoorraad, die de avond ervoor flink was geslonken, weer enigszins aan te vullen. Voor vertrek hielden we nog een pitstop bij het (hoogstwaarschijnlijk) dorpscafé van Hattem. Ook werd het C02 gehalte op aarde weer wat aangevuld door het 'Smoken' van sigaren. Enfin, aan mijn lange stuk tekst kun je afleiden hoe het is in Hattem...Mensen die dit lezen en er nog niet zijn geweest...Denk aan volgend jaar! 22

Tijdschriftenbank Zeeland

de Steltkluut | 2006 | | pagina 30