4
Drieteenspecht, maar zonder respons op het
afgespeelde geluid. In de toppen van de hoge
sparren zingen overal Beflijsters (mooie ge
schubde beesten van de ondersoort al-
pestris). Verder zijn de bossen stil, leeg en
winters. Een Boommarter rent over de weg.
Aan het eind van de middag maken we nog
een flinke wandeling op 1200 m hoogte. De
vermoeidheid slaat toe en een depressie
dreigt. Dan zit ie daar toch! Een fraai, luid
roffelend vrouwtje Drieteenspecht in de top
van een dode den. Na de zoveelste wandeling
heeft echter niemand meer de moeite geno
men een telescoop mee te slepen. Alex Wiel-
and rent echter 'even' terug naar de auto's om
een telescoop te halen en drie kwartier later
kunnen allen de opmerkelijk goed meewer
kende specht ook door de telescoop bewon
deren!
Snel eten in ons stamrestaurant in Volary en
daarna maakt een deel van de groep in de
schemer weer een duistere boswandeling, in
een vergeefse poging Dwerguil te horen of te
zien. Het valt me zwaar, na drie rode wijn en
op slippers. Ik haak af om 22:00, voor de
'vogelwerkgroep' begint nu pas het echte
werk in het café!
De groep heeft een Drieteenspecht in het vizier. Het zoeken naar de soort vergde enkele uren,
maar toen hij eenmaal gevonden was, liet hij zich zeker een half uur goed bekijken. Op de voor
grond zittend Alex Wieland. die tijd genoeg had om zijn camera op te halen die hij meer dan twee
kilometer verderop in de auto had laten liggen.
Foto: Henk Castelijns
