DE NATUUR BLIJFT VERRASSEN
Door George Sponselee
Overdrijven doe ik echt niet ais ik zeg dat ik in
heel mijn leven nogal wat uren besteed heb
aan het kijken naar vogels. De laatste jaren
wel wat minder. Dat wil zeggen, als er iets
voorbij het raam vliegt, kijk ik echt wel of ik het
op naam kan brengen, maar dat fanatieke
werk om 's morgens al om vier uur in de
Clingse bossen te gaan lopen, dat is voorbij.
Daarnaast meende ik heel wat af te weten
van het gedrag van vogels. Tot ik op 24 janu
ari jongstleden op de wal van Hulst liep en op
de Binnenvest een groepje meerkoeten bezig
zag. Ineens dook er een, als een kuifeend of
een zaagbek, onderwater. Duiken die naar
hun voedsel? Zo was mijn verbaasde reactie.
Dat had ik nog nooit gezien. Het dier her
haalde zijn capriolen diverse malen. Ik
meende getuige te zijn van een meerkoet die
een volgende stap zette in een evo
lutieproces. In plaats van 'grazen' op het land,
bessen plukken aan lage struiken of allerlei
eetbaars snappen van het wateroppervlak,
ging deze een stapje verder. Ik bleef de vogel
en zijn makkers observeren en ik zag dat er
minstens drie hetzelfde kunstje uithaalden.
Helemaal onder duiken, niet grondelen zoals
wilde eenden doen, nee helemaal kopje onder
en pas na een tel of tien, twaalf weer boven
komen. Daar wilde ik natuurlijk meer van
weten en thuis het Handbook of the British
Birds' erbij gehaald:
"...en waterplanten die al duikend bemachtigd
worden.
Het Handbuch der Vogel Mitteleuropas' liet
er ook geen twijfel over bestaan:
Dieper liggend voedsel wordt at duikend be
machtigd. De vogel perst lucht uit zijn veren,
springt omhoog, kipt voorover en duikt met
gestrekte hals bijna loodrecht omlaag. Hij rukt
planten of mossels van de bodem, maar con
sumeert ze gewoonlijk boven water. Duiken
en op dezelfde plek weer bovenkomen is re
gel, maar als het water niet al te diep is, kan
hij tot twee meter ver over de bodem lopen.
Hoe dieper er gedoken moet worden, des te
hoger is het kopjeduikelen waarmee hij be
gint. Gewoonlijk wordt er niet dieper dan tot
twee meter gedoken, soms echter ook vier tot
vijf meter met een maximum van 6,5 meter. -
In tegenstelling tot duikeenden en dergelijke
komt de duikende meerkoet weer met zijn
staart onhoog boven water.
Echt, ik overdrijf niet, als ik zeg dat ik meer
dan 65 jaar in vogels en hun gedrag geïnter
esseerd ben, maar een duikende meerkoet
had ik nog nooit eerder gezien. Zo zie je maar
weer: verrassingen blijven bestaan. Nooit
goed opgelet of is duiken bij 'onze' meer
koeten meer uitzondering dan regel en
zoeken ze hun voedsel zoveel mogelijk, als
kouwelijke oude wijfjes met een hoge rug, op
aan het water grenzend wei- of akkerland?
21
