i als een wez< to E to JO. to P3 Drie weken geleden fietste ik van mijn vrien din Jozefien naar ons huis Ik reed over een grasveldje en ineens waaide er een blaadje op, zo fel geel. Ik stopte om te kijken wat het was. Het was dus geen blaadje maar een su per mooi geel vogeltje! Ik kwam thuis en pakte ik snel mijn camera. Gauw op mijn fiets gestapt en terug naar het grasveld ge reden. Ik hoopte natuurlijk dat hij er nog zat. Gelukkig, hij was er nog. Toen ik thuis kwam gingen we in vogelboeken kijken of we hem ergens konden vinden. We letten op de vorm van het vogeltje, z'n snaveltje, de staart en uiteraard de kleur. Maar hij was niet terug te vinden. Ook op internet stond hij niet, zelfs niet in de oude boeken van mijn opa. Misschien had ik wel een nieuw vogelsoort ontdekt!! De volgende dag ging ik naar Sandra en Lucien om te vragen of zij wisten welk vogeltje het was. Sandra wist ook niet wat het was. Lucien zei dat het een kanarie die waarschijnlijk was ontsnapt of losgelaten. Jammer, geen nieuw vogelsoort ontdekt.Of is er iemand van de lezers die echt weet wat het is? Laat het mij weten. Adres bekend bij redactie. Jolien Vinke We liepen te wandelen toen we ineens een wezel het weggetje zagen oversteken. Heb ben jullie zoiets wel eens gezien? Zo'n mooi bruin gekleurd, klein en supersnel diertje? Het roofdiertje rende ontzettend hard. Hij had zojuist een muis gevangen en die ver sjouwde hij in zijn bek. Toen hij midden op de weg was, zag hij ons, schok heel hard, liet van schrik de muis vallen en verdween in het gras aan de rand van de weg. We ble ven even staan kijken. Zou de wezel terug komen om de muis op te halen? We hoor- den steeds wat geritsel langs de kant van de weg en af en toe stak het beest ongeduldig zijn kop uit het gras, en keek steeds naar de muis en dan weer naar ons. Zo bang als een wezel is een bekend spreekwoord en het roofdiertje leek inderdaad best wel angstig. Maar hij had ook best veel honger denken we, want ineens besloot het diertje toch om de muis op te halen. Een bliksemssnelle sprint, muis weer in de bek en hop wegwe zen... We stonden er dichtbij en konden het allemaal prachtig zien. Lucien Calle 4 t—H

Tijdschriftenbank Zeeland

de Steltkluut | 2010 | | pagina 21