u
De combinatie in mijn werk van
begeleiden en beheren is geweldig
Het heeft Hare Majesteit behaagd.
O
Joop de Bakkeren Maurice Kindt krijgen een lintje
De Thijs Kramer Toren aan het Groot Eiland
Aan het eind van het doodlopende pad
staat het huis van Marjon Spruijt.
Marjon (1963) is getrouwd en heeft drie zonen.
Ze werkt als beheerder van de kinderboerderij
in Clinge. En is in dienst bij Tragelzorg. Ze
begeleidt daar mensen met een verstande
lijke beperking. "Ik moet ervoor zorgen dat
de mensen het werk doen."
De boerderij staat ook open voor publiek.
"Dan komen ze de beesten aaien, vooral nu,
met de lammetjes." Er komen nogal wat scholen
uit België en Nederland.
"Helaas kunnen we niets aan educatie doen
in verband met onze beperkte tijd."
Ze is echt enthousiast over haar werk: "De
combinatie in mijn werk van begeleiden en
beheren is geweldig".
Sinds een jaar of acht "doet" Marjon de Stek-
kertjes. "Het leuke ervan vind ik de doel
groep. Mijn uitdaging is om ze meer inte
resse voor de natuur bij te brengen, dat ze
er bewuster naar gaan kijken."
"Als blijkt dat de kinderen bij een excursie
iets gezien of gehoord hebben waar ze anders
aan voorbij zouden zijn gelopen dan is de
excursie voor mij al geslaagd."
Het verloop bij de Stekkertjes valt haar mee.
"Als de kinderen ouder worden verliezen ze
vaak de interesse. Maar ze blijven op hun
manier wel respect voor de natuur houden.
En als ze zelf ooit kinderen hebben dragen
ze dat weer op hen over."
Waarom Marjon bij de Steltkluut actief is?
"Ik heb de IVN-gidsencursus gedaan. Daarna
ben ik er via mijn oudste zoon (die al lid was
van het Stekkertje) vanzelf ingerold."
Als ik het pad weer afrij staren de paarden
me na.
Op 29 april 2011 kregen twee actieve
leden van De Steltkluut een Koninklijke
onderscheiding. Zeer terecht zo vinden
wij. Beide personen werken immers al
vele jaren lang als vrijwilliger met veel
inzet aan hun missie.
Maurice Kindt
Het behoud van cultureel erfgoed is een zaak
waar Maurice voor staat. Na een jarenlange
strijd voor het behoud van de Zwarten-
hoekse zeesluis, vormde de restauratie
ervan een belangrijke mijlpaal. Hier heeft
Maurice intensief samengewerkt met Stichting
Landschapsbeheer Zeeland. Om een dergelijke
klus af te kunnen ronden moet je wel een
"taaie" zijn. Haast ontelbaar zijn bijvoorbeeld
het aantal voorbereidende vergaderingen
met de diverse instanties geweest. Maar
evengoed kan je Maurice met overall en
werkhandschoenen ergens in een wegberm
aantreffen, waar weer eens een grenspaal moet
worden hersteld. Want ook voor de kleinere
landschappelijke details heeft Maurice oog.
Zijn er nog vrije zaterdagen over, dan komt
Maurice regelmatig even helpen bij de
knotwerkgroep. Knotten, snoeien, houtrillen
maken, samen met de jeugd, Maurice doet
het steeds met een aanstekelijke glimlach.
Joop de Bakker
Het behoud van bedreigde biodiversiteit,
met name van insecten, is iets wat Joop zich
enorm aantrekt. In 1986 richtte Joop samen
met enkele anderen de Insectenwerkgroep
op en is sinds die tijd daarvan jarenlang een
bevlogen voorzitter. Dagvlinders, libellen en
zelfs een moeilijke groep als nachtvlinders
worden intensief geïnventariseerd. Daarnaast
wordt veel energie gestoken in allerlei vormen
van voorlichting, van standwerk tot het geven
van lezingen. Van het schrijven van een lange
reeks van artikelen tot het overleg met al
lerlei instanties, leder voorjaar en zomer zijn
er diverse excursies die gemiddeld genomen
behoorlijk goed bezocht worden. De werk
groep bleef onafgebroken actief en dat
begon ook "in den lande"op te vallen. Kort
geleden werd ontving Joop de Gouden
Vlinder tijdens de jaarlijkse Vlinderdag (zie
ook Steltkluut 2011, nr. 1).
Joop en Maurice, van harte gefeliciteerd.
cS
cc
Vooral in de namiddag/avond is er met
meelicht een schitterend uitzicht over het
Groot Eiland en het krekenlandschap er
omheen. Dichtbij de hut zijn rietmoerassen
en een kreek goed te overzien. Naast de talrijke
vogelsoorten, zijn er vaak ook reeën te zien.
Deze dieren laten zich hier vaak rustig ob
serveren.
In 2006 vierde De Steltkluut haar 50 jarig
jubileum. Dit was voor de Provincie Zeeland
aanleiding voor een cadeau. In overleg werd
afgesproken dat het een observatiehut zou
worden. Heel mooi natuurlijkzo'n geschenk.
Maar wat een hoop regelwerk komt daarbij
kijken. Eerst begon de zoektocht naar de
meest optimale plaats. Verschillende locaties
werden op hun merites beoordeeld. Er was
overleg met terreinbeheerders en de vogel
werkgroep. Uiteindelijk rolde het Groot Eiland
als beste plek uit de bus. Daarna moesten
alle vergunningen geregeld worden, waar
nog weer twee jaar overheen gingen. Mare
Buise tekende het ontwerp en begeleide ook
de bouw. Als eerbetoon aan natuurbeschermer
en Gedeputeerde van de Provincie Zeeland
werd als naam deThijs Kramer Toren gekozen.
De hut is geplaatst aan de westzijde van het
Eiland, aan de Hoge weg in het natuurgebied
van SBB. Vanaf die Hoge weg is de hut niet
te missen. Een pad leidt je door de weilanden
naar de toren.
Foto: Peter Maas, vlnr: (broer van Thijs) Ad Kramer, Gedeputeerde Frans Flamelink en Adri Paauwe
0
0
O)
