Uit de planologiewerkgroep
(On) kruiden op je bord
<D
Maaibeleid Waterschap Scheldestromen, mag het
ietsje minder zijn
worden gehandhaafd. Dat wil zeggen dat
de chauffeurs goed voorgelicht blijven wor
den over de voorgeschreven maaibreedte.
Tevens werd duidelijk dat de 2 meter maai
breedte gemeten dient te worden vanaf het
asfalt en niet van af de buitenkant van de
eventueel aanwezige doorgroeistenen.
Het waterschap staat positief over proef-
bermen in samenwerking met ZLTO, de bij
envereniging en eventueel De Steltkluut,
hoe die er uit moeten zien moet nog verder
uitgewerkt worden, daarover zijn wel vervolg
afspraken gemaakt.
We zijn benieuwd naar de resultaten. Eventuele
klachten/opmerkingen over het maaibeleid
kunt u doorgeven aan Anne-Marie de Kok
van het Waterschap (088-2461508).
Geplande kippenstal Heikant afgewezen
De bouwplannen voor een kippenstal net over
de grens vlakbij het natuurgebied de Wilde-
landen bij aan de Hellestraat te Heikant,
staat al vanaf eind 2012 op de agenda van
de planologie werkgroep. Via de gemeente
Hulst hebben we bezwaren ingediend (te
dicht bij dit gevoelige natuurgebied). Na de
eerste aanvraag om een vergunning is nu
ook de tweede aanvraag door de gemeente
Stekene geweigerd. Hopelijk is deze bedrei
ging nu voorgoed van de baan.
Een elk voorjaar een terugkerende ergernis
voor natuurliefhebbers; het overdreven
maaien van de wegbermen. Het Waterschap
beheert in Zeeland ruim 3900 km. wegen;
dat is ruim 7800 km. wegberm van gemiddeld
2 meter breed. Dat geeft een oppervlakte
van 1560 hectare. De maaibreedte met 10 cm
verkleinen geeft al een winst van 78 hectare
ruige berm. Niet alleen de chauffeurs van
de klepelmaaiers, maar plaatselijk ook par
ticulieren zijn actief om van de wegbermen
een strak gazon te maken. Vaak onwetend
dat ze daarmee het biotoop van vele insec
ten, wilde planten, vogels en dieren geheel
of gedeeltelijk vernielen. Ja, het staat veel
netter, maar daar hebben de vlinders, bijen,
wilde planten enz., die het momenteel toch
al moeilijk genoeg hebben, niets aan.
In een poging het tij te keren hebben Steltkluut
met de Bijen-vereniging Hulst e.o. een gesprek
gehad met het Waterschap Scheldestromen,
ook't Duumpje heeft een gelijkaardig gesprek
gehad met het Waterschap. Het Waterschap
begrijpt onze bezwaren en geeft aan dat
er nog verbeteringen nodig zijn. Het is een
kwestie van tijd. Volgens het Waterschap is
er de laatste 3 jaar al vooruitgang geboekt
en keurt ze overdreven maai-ijver af. Al is niet
altijd zeker dat in opdracht van het waterschap
meer gemaaid is dan voorgeschreven.
Afgesproken is dat de regels beter zullen
De moestuinierder hoef ik niet uit te leggen
dat alles uit eigen tuin beter smaakt. Aardbeien
die daadwerkelijk naar aardbeien smaken in
plaats van flauwe waterbommetjes. Knapperige
sla, geurende tomatenJe vraagt je echt
af wat je in de winkel koopt; heeft het nog
wel voedingswaarde en waar is de smaak
gebleven? Niet voor niets worden er zoveel
smaakmakers verkocht, zoals dressings en
sauzen, kant- en klaar pakjes om tot allerlei
gerechten te komen. De puurheid wordt
vervangen door geur-, kleur- en smaakstoffen,
zout en suiker.
Het is vrij veel werk om alles uit eigen tuin te
telen en niet iedereen heeft een (grote) tuin.
Gelukkig zijn er heel veel (on)kruiden heerlijk
om te eten en te drinken. Het zal voor veel mensen
wel even wennen zijn aan de volle smaak,
waar ook bitter een belangrijke rol speelt.
Natuurlijk moetje wel een paar regeltjes in
acht houden:
pluk liever niet langs wegen, bij industrie
gebieden, langs akkers, etc.;
houd rekening met loslopende dieren,
denk aan hondenpias of vossenlintworm;
pluk niet zomaar alles weg, maar laat de
natuur zich ook herstellen en neem niet
meer dan je direct gaat gebruiken;
blijf af van beschermde planten;
vraag toestemming aan de eigenaar van
de grond;
zorg voor voldoende plantenkennis, bij twijfel:
niet plukken.
En dan kan het grote smaakavontuur beginnen.
Je wordt er ook veel creatiever van in de
en de wandeling die vaak nodig is
$kernijen te vergaren is ook goed
en geest.
ledereen kent wel paardebloem, kleefkruid,
zevenblad en brandnetel. Ze groeien bijna
overal, zijn heel gezond en lekker. De, liefst
jonge, blaadjes kunnen allemaal in de sla, al
moetje de brandnetels wel even blancheren. Je
kunt het ook allemaal in soep, saus, stamppot,
omelet, quiche, groenteschotel, pesto (etc.)
verwerken.
Voor wie het blad van de paardebloem wat
te bitter vindt; je kan de hele pol begraven
en hetgeen daarna opkomt, oogsten. Het
wordt ook wel molsla genoemd, omdat het
eerst onder de grond is geweest, zoals een
mol. De smaak is veel zachter, zoals van sla.
Van de bloemen kun je heerlijke sap of gelei
maken door de gele lintbloemen op te koken,
te zeven en naar smaak (gelei) suiker toe te
voegen. Als je de knoppen een paar uurtjes
in zout laat staan, schoonspoelt en op azijn
zet, krijg je heerlijke kappertjes.
Vroeger werd van gedroogde, gemalen en
geroosterde paardebloemwortels en kleef
kruidzaadjes surrogaatkoffie gezet. Als je
laagjes kleefkruid en suiker afwisselt in een
potje en dat een dag laat staan, krijg je een
heerlijke siroop. Gedroogd zevenblad kun
je gebruiken als vervanger van peterselie,
bijvoorbeeld gestrooid op de worteltjes.
Brandnetelthee is te koop in de winkel,
maar kan je beter zelf maken door jonge
blaadjes te laten drogen.
Vanaf nu zieje sommige onkruiden misschien
als lekkere, gezonde en goedkope maaltijd
in plaats van als vervelende plaag.
Cathy Maas
3
S
