Een sprinkhaan op bezoek
w
v*
o
*3
I
S
Begin augustus ontdekten we een grote
sprinkhaan in onze tuin. Het was een vrou
welijke struiksprinkhaan en het dier zat lekker
op een groot blad van een salomonszegel
te zonnen. Dat het een vrouwtje betrof,
was makkelijk te zien aan de joekel van een
legboor aan de achterkant van haar lijf. Een
paar uurtjes later nog eens gekeken. Zou
het beest er nog zitten? En jawel hoor, op
precies het zelfde blaadje zat mevrouw nog
in de zon. Een dag later kwam ik weer in
die hoek van de tuin. Zou onze dame daar
nog ergens in de buurt te vinden zijn? Nou
lang hoefden we niet te zoeken, want ze
zat weer op precies dezelfde plant, nu een
blaadje verder... Nou zijn struiksprinkhanen
vrij plompe beesten die zich doorgaans nogal
sloom bewegen. Zeker die volwassen dames
zien er nogal dikkig uit. Wel prachtig fel groen
met hele fijne zwarte spikkels. Maar we hadden
toch wel iets meer beweging en actie verwacht.
Het beestje moest toen ook maar eens een
naam krijgen, we noemden haarTruus.
bezoek. Bart, een mannetje struiksprinkhaan,
was op visite en de twee hadden duidelijk
belangstelling voor elkaar. Ze zaten recht
tegenover elkaar op enige afstand, maar
wel zodanig dat ze elkaar met hun extreem
lange sprieten konden betasten. Zouden ze
misschien gaan paren? Snel de fotocamera
erbij gehaald en als een echte paparazzi in
de struiken verstopt naar die beesten zitten
loeren. Zouden we een spannende vrijpartij
zien? Nou dat viel best wel tegen. Dat betasten
met die sprieten duurde eindeloos lang. Na
een poosje in dezelfde houding gezeten te
hebben, beginnen de spieren te verkram
pen. Nou, dan kom ik over een poos nog wel
een keer terug... Maar ook na een flinke tijd
waren ze nog maar weinig opgeschoten.
Die dag zijn we zowat elk uur even wezen
gluren. Op een keer zat Bart half onderTruusje
en nog weer een hele poos later zat meneer
voorTruus in dezelfde richting.Tegen de avond
zat Bart op een blaadje er tegenover. Nou
ja, niks geen actie en onduidelijk was of er
nu al wel gepaard was. Tot 's avonds laat
zaten ze zo dicht bij elkaar. De volgende
dag was Bart verdwenen. Hem hebben we
nooit meer teruggezien. Truusje kroop nog
een dag of 3 op die zelfde blaadjes heen en
weer, waarna ze plotseling ook verdween.
Heeft ze een beter plekje gevonden, is ze
ergens eieren aan het afzetten of is ze op
gegeten? Helaas zullen we dat nooit weten.
De volgende dagen gingen we steeds even
kijken en steeds zat de lady op dezelfde
plant. Soms een paar blaadjes verder, dan
weer terug. Het leek wel of haar hele levens
ruimte zich beperkte tot een decimeter aan
blaadjes. Zou ze misschien 's nachts op stap
gaan? Want van deze dieren is bekend dat
ze ook actief zijn als het donker is. Wie heel
goede oren heeft kan in de zomer de man
netjes 's nachts horen "roepen". We hebben
het niet gecontroleerd, maar waarschijnlijk
achten we het niet dat onze Truusebeest in
het holst van de nacht lange zwerftochten
maakte. Want dan zou het toch wat onwaar
schijnlijk zijn dat ze dan steeds op exact dezelfde
plaats terug zou komen om te zonnen?
al een zekere regelmaat in het da-
ontroleren of onze gaste weer pre-
p Man dag had de jonkvrouw
Lucien Calle
c
3
c
Q
Q
c
3