Een sprinkhaan op bezoek w v* o *3 I S Begin augustus ontdekten we een grote sprinkhaan in onze tuin. Het was een vrou welijke struiksprinkhaan en het dier zat lekker op een groot blad van een salomonszegel te zonnen. Dat het een vrouwtje betrof, was makkelijk te zien aan de joekel van een legboor aan de achterkant van haar lijf. Een paar uurtjes later nog eens gekeken. Zou het beest er nog zitten? En jawel hoor, op precies het zelfde blaadje zat mevrouw nog in de zon. Een dag later kwam ik weer in die hoek van de tuin. Zou onze dame daar nog ergens in de buurt te vinden zijn? Nou lang hoefden we niet te zoeken, want ze zat weer op precies dezelfde plant, nu een blaadje verder... Nou zijn struiksprinkhanen vrij plompe beesten die zich doorgaans nogal sloom bewegen. Zeker die volwassen dames zien er nogal dikkig uit. Wel prachtig fel groen met hele fijne zwarte spikkels. Maar we hadden toch wel iets meer beweging en actie verwacht. Het beestje moest toen ook maar eens een naam krijgen, we noemden haarTruus. bezoek. Bart, een mannetje struiksprinkhaan, was op visite en de twee hadden duidelijk belangstelling voor elkaar. Ze zaten recht tegenover elkaar op enige afstand, maar wel zodanig dat ze elkaar met hun extreem lange sprieten konden betasten. Zouden ze misschien gaan paren? Snel de fotocamera erbij gehaald en als een echte paparazzi in de struiken verstopt naar die beesten zitten loeren. Zouden we een spannende vrijpartij zien? Nou dat viel best wel tegen. Dat betasten met die sprieten duurde eindeloos lang. Na een poosje in dezelfde houding gezeten te hebben, beginnen de spieren te verkram pen. Nou, dan kom ik over een poos nog wel een keer terug... Maar ook na een flinke tijd waren ze nog maar weinig opgeschoten. Die dag zijn we zowat elk uur even wezen gluren. Op een keer zat Bart half onderTruusje en nog weer een hele poos later zat meneer voorTruus in dezelfde richting.Tegen de avond zat Bart op een blaadje er tegenover. Nou ja, niks geen actie en onduidelijk was of er nu al wel gepaard was. Tot 's avonds laat zaten ze zo dicht bij elkaar. De volgende dag was Bart verdwenen. Hem hebben we nooit meer teruggezien. Truusje kroop nog een dag of 3 op die zelfde blaadjes heen en weer, waarna ze plotseling ook verdween. Heeft ze een beter plekje gevonden, is ze ergens eieren aan het afzetten of is ze op gegeten? Helaas zullen we dat nooit weten. De volgende dagen gingen we steeds even kijken en steeds zat de lady op dezelfde plant. Soms een paar blaadjes verder, dan weer terug. Het leek wel of haar hele levens ruimte zich beperkte tot een decimeter aan blaadjes. Zou ze misschien 's nachts op stap gaan? Want van deze dieren is bekend dat ze ook actief zijn als het donker is. Wie heel goede oren heeft kan in de zomer de man netjes 's nachts horen "roepen". We hebben het niet gecontroleerd, maar waarschijnlijk achten we het niet dat onze Truusebeest in het holst van de nacht lange zwerftochten maakte. Want dan zou het toch wat onwaar schijnlijk zijn dat ze dan steeds op exact dezelfde plaats terug zou komen om te zonnen? al een zekere regelmaat in het da- ontroleren of onze gaste weer pre- p Man dag had de jonkvrouw Lucien Calle c 3 c Q Q c 3

Tijdschriftenbank Zeeland

de Steltkluut | 2015 | | pagina 25