Een schaap van de dood gered
\i Een schaap van de dood gered
boor: Lucien Calle
Op de schorren van Saeftinge gra
zen koeien en schapen. Dat is heel
nuttig, want daar waar de dieren
grazen, groeien veel verschillende
planten. Omdat er overal geulen
door het gebied lopen, die tijdens de
vloed ook nog vol lopen met water, is
het toch wel een beetje gevaarlijk
voor de dieren. Dat het echt gevaar
lijk kan zijn hebben we op een dag
zelf meegemaakt.
Erik en ik waren een hele dag in Sae-
ftinghe geweest om bijen te tellen.
Aan het eind van de dag waren we
best wel al een beetje moe toen we
in het bezoekerscentrum terugkwa
men. We hadden gehoopt om even
iets te kunnen drinken en dan weer
terug naar huis te kunnen gaan. In
het bezoekerscentrum waren een
heleboel mensen opgewonden aan het
praten. Een andere excursiegroep
had een schaap in een geul zien
liggen. Het beest kon er zelf blijk
baar niet uit komen en zakte steeds
verder in de modder weg. Die excur
siegroep bestond vooral uit kinderen
en die konden het dier er ook niet
uit halen. Eerst besloot men de boer
op te bellen om te vragen of hij snel
kon komen helpen. Maar de boer was
net de aan het oogst binnen halen
en zei dat hij geen tijd had... Dus
werd er aan ons gevraagd of we het
dier konden helpen. Gelukkig waren
Eddy, Christine en Bas ook nog in het
bezoekerscentrum en met zijn vijven
liepen we snel naar de geul. We
moesten doorlopen want er was geen
tijd meer te verliezen. Het arme
dier lag naast een bruggetje waar
het blijkbaar vanaf was gevallen.
Het zal wel een flinke smak geweest
zijn want het schaap was wel ruim 2
meter naar beneden gevallen. Toen
we bij de geul aankwamen stonden
Eddy en Bas al naast het schaap.
Het zag ernaar uit dat we maar net
op tijd waren. Door al het gespartel
in de modder was het dier helemaal
uitgeput. Zijn bek lag half in de
blubber, en heel de vacht was volge
zogen met modder en water. Daar
door had deze dezelfde kleur als de
modder gekregen. Eerst probeerden
we met zijn vieren het beest recht
op eruit te trekken, twee armen
onder zijn voorpoten en twee onder
de achterpoten. Daarbij moesten we
oppassen voor de slaande poten met
de scherpe hoeven. Ook mochten we
niet aan zijn poten trekken, omdat
die anders zouden kunnen breken.
Het lukte niet zo goed. Het was een
enorm gewicht, ik schatte het op
meer dan 100 kilo, terwijl wij zelf
ook wat weg glibberden en wegzak
ten in de modder.
We besloten het anders te probe
ren. We rolden het schaap op zijn
rug en alle vier droegen het aan
een poot, terwijl Bas gelijkertijd
ook nog zijn hoofd boven de mod
der probeerde te houden. De ogen
van het dier draaiden verschillende
keren weg, het leek flauw te vallen.
Gelukkig lukte het nu wel stukje voor
stukje omhoog en met veel inspan
ning kregen we het dier weer boven
in het gras. We hadden zoet water
meegenomen en spoelden direct zijn
bek, neus en ogen schoon, die zaten
immers half verstopt. Het dier rolde
nog een paar keer op zijn zij en de
ogen draaiden nog een paar keer
weg. Maar al snel stond het weer
op zijn poten en begon het weer te
grazen.
Een paar dagen later heeft Bas het
dier weer gezien. Het liep te grazen
te midden van een groepje schapen
en was alleen aan de modderige kleur
nog te herkennen. Het zal best nog
wel een beetje geduurd hebben
voordat de regen zijn vacht weer
een beetje schoon gespoeld zou
hebben.
Voor het schaap was het op het
nippertje goed gegaan. Als we het
dier niet uit de modder getrokken
hadden was het waarschijnlijk ge
storven.
't stekkertje lente 2017
De kop lag in de blubber en de vacht was
hel maal volgezogen met wateren modder
Het schaap was van de brug naar
beneden gevallen
Nog enkele keren draaiden de ogen
weg...
