e
In de schijnwerper
Tekst en foto: Rob Kregting
Vanuit de huiskamer is het zicht naar buiten gelaagd: een zand
bak tussen het slangenkruid, dan akkers met graan, in de verte
een boerderij."We willen een tuin met inheemse planten, zoals
teunisbloem, paardebloemstreepzaad en donderkruid. Er zitten
inmiddels wel zeven soorten hommels", aldus Sandra Dobbe
laar (1975, Vogelwaarde, twee huizen verder opgegroeid)
"Wie ik ben? Gewoon Sandra. Als kind was ik veel buiten: op
het landje van Opa Bos, bezig met slakken, jonge muizen, ge-
jtvogels of haasjes. Er moest heel wat gered worden. Ik
ging naar dezelfde school als waarop onze kinderen nu zitten.
Daarna zat ik op het Zeldenrust. In Breda deed ik de Pabo, in
Tilburg vervolgens biologie op de Fontys Hogeschool. Ik was
als vrijwilliger al jong actief bij Landschapsbeheer Zeeland
(SLZ), en kon daar na mijn opleiding een baan krijgen als pro
jectmedewerker. In die tijd heb ik Zeeland pas echt goed leren
kennen. Bij SLZ heb ik van alles gedaan, nu ben ik projectleider."
"Rond mijn zestiende zat ik als leiding in het jeugdwerk bij
Kindervakantieweek Hontenisse en Scouting Kloosterzande. In
de vakanties deed ik vaak mee aan jongerenkampen van het
IVN in Nederland en België. Met de Steltkluut ben ik in contact
gekomen eerst via excursies en de knotgroep. Daar leerde ik de
leiding kennen van de jeugdgroep, de Stekkertjes en van het
één kwam het ander. In het begin wat meelopen, maar al snel
nam ik meer taken op me: programma bedenken, activiteiten
organiseren en begeleiden en het jeugdblad maken. Op een
gegeven moment hadden we zoveel leden dat we een speciale
jongerengroep hebben opgestart: de Vlaamse Gaaien. Heel
leuk is dat een aantal jongeren uit die groepen nu ook werk
zaam is in bos en natuur. Bij de Stekkertjes begon ik destijds
met Marian Langeveld, Lucien en later met Anja, Marjon en
Hanneke. Een leuke club. Dat heb je echt wel nodig. Niet alleen
om leuke dingen te kunnen aanbieden, maar ook om elkaar te
motiveren. Ik heb ook nog enkele jaren in het bestuur van de
Steltkluut gezeten. Met de redactie van het blad help ik nog
steeds mee. Naast de Steltkluut ben ik ook actief geweest met
insecten (vooral bijen, wespen en vliegen) en was ik actief lid
van de Zoogdierwerkgroep Zeeland. Sinds de komst van onze
kinderen ligt dat allemaal een beetje stil. Alleen de monitoring
van de Kamsalamander rondom Zaamslagveer doe ik nog elk
jaar. Af en toe neem ik in het winterseizoen de kinderen mee
naar de knotgroep. Onze oudste dochter Elisa wordt lid van de
Stekkertjes en ik zal dan zelf ook weer actiever worden."
"Het blad van de Steltkluut vind ik nu superleuk en -mooi. Ik
hoop dat er ruimte blijft voor spontane bijdragen van leden,
dat het breed gedragen blijft. Voor de vereniging zou 't goed
zijn als er wat meer actieve leden zouden zijn, die aan prakti
sche zaken bijdragen. Nu zie je toch telkens dezelfde mensen
terug in verschillende werkgroepen."
Buiten ziet alles er nog hetzelfde uit. Een laagje slangenkruid,
graan en boerderij.
