Als de Jager het water bereikt had begon
die onmiddellijk met een zeer intense
spoelbeurt. ledereen die wel eens in het
schor loopt weet hoe moeilijk het is om
het hardnekkig plakkende scheldeslib
te verwijderen. Het duurde dus nog wel
even vooraleer de witte vleugelvelden
en de gelige nekstreep van de Jager
opnieuw zichtbaar werden.
Na enige tijd probeerde hij diverse
malen op de wieken te gaan, maar had
duidelijk nog niet de kracht om vanop
het water op te stijgen. Zijn opgestoken
vleugels leken wel een zegeteken, maar
dat zal dan niet geweest zijn voor het
succes van zijn onderneming, maar
eerder als een teken van opluchting dat
hijzelf het had overleefd.
De Jager liet zich noodgedwongen
met de opkomende getijdestroming
meedrijven richting De Griete. De
langstrekkende visdiefjes voerden
schreeuwend dreigende duikvluchten
uit naar de stoutmoedige rover, alsof
ze wilden zeggen: eigen schuld - dikke
bult! Nog eens 15 minuten later zagen
wij de aanvaller uiteindelijk uit het water
opstijgen richting zandbank op het
midden van de Schelde. Daar bleef hij
lange tijd in de zon zitten om verder op
krachten te komen. In elk geval was hij
nu een ervaring rijker en zal misschien
wel het kaliber van zijn prooien wat
bijstellen.
De Zilvermeeuw hadden wij intussen
wat uit het oog verloren, maar wij
hebben alle twijfels of zij na dit avontuur
nog over al haar normale functies zal
kunnen beschikken.
Moraal van het verhaal: Als je op de
limiet van je mogelijkheden werkt, kunnen
de omstandigheden wel eens tegenzitten
zodat je moet overschakelen op een
strategie om je eigen vel te redden.
Wie het verloop van het heetst van
de strijd vanop de eerste rij nog eens
wenst te beleven, kan dit doen door het
bekijken van het filmpje gemaakt door
Bert. Het is te vinden via de link: www.
youtube.com/watch?v=dxWZnaBHL3s.
Ook op de site Trektellen.nl zijn bij
de telresultaten van 21/05/2017 nog
een aantal foto's geplaatst (link: www.
trektellen.nl/count/view/414/20170521
