Stekkerfcies,op..zQe.fc ooor amfibieën O boor: Irma Kion Op zondag 22 april werden we verwacht op locatie op zoek naar waterdiertjes. Dus laarzen aan, visnetjes mee, insectenpotjes opgezocht en op naar de locatie. Hier aangekomen druppelden langzaam maar zeker de kinderen "binnen". De Stekkertjes waren in verschillende leeftijden aanwezig. Ze werden welkom geheten door Sandra, die later versterking kreeg van Lucien. Toen het stel compleet was gingen ze op pad om de fuiken, die de avond ervoor al in de verschillende drinkpoelen waren uitgezet, leeg te halen. De verwachting was hoog en je merkte ook dat er een paar Stekkertjes bij waren die al goed op de hoogte waren van het wel en wee van de salamanders. Er was zelfs een heuse kikkerredder bij, die daar ook van alles over wist te vertellen. De verwachtingen waren hoog en op de gezichten was de spanning te lezen. Wat zou er gevonden worden in de vallen? Zou de ernstig bedreigde Kamsalamander weer aangetroffen worden? Deze salamander dankt zijn naam aan de grote rugkam die de mannetjes tijdens de paartijd ontwikkelen. Ze hebben een wratachtige huid en een grote kop met geel- omrande oogpupillen. De flanken hebben bleke spikkels en de onderzijde is oranje met grillige kleine zwarte vormen. Bij de vrouwtjes is ook de onderzijde van de staart oranje. De kamsalamander trekt al vroeg in het voorjaar naar zijn voortplantingswater, dit zijn voornamelijk grote stilstaande tot licht stromende wateroppervlakken met een goed ontwikkelde vegetatie. Deze soort is vooral bedreigd omdat vele geschikte voortplantingsgebieden verdwijnen. In de eerste poel waren het voornamelijk stekelbaarsjes die in de val zaten. Stekelbaarsjes eten eitjes en jonge salamanders vertelde Sandra weer en daarom zit er in deze poel ook geen salamanders. Alle stekkertjes luisterden naar al het nieuwe wat er verteld werd. Er was ook nog minder goed nieuws. In 2013 bleek de populatie vuursalamanders in Limburg met 96% te zijn afgenomen. Onderzoekers van de Universiteit Sent stelden vast dat een schimmel van Aziatische oorsprong er tot massale sterfte leidde. Maar daar bleef het niet bij. Begin 2014 werden ook in België broeihaarden vastgesteld. Deze schimmel doodt verschillende soorten amfibieën en de dichtstbijzijnde haard is nu net voorbij Antwerpen, dus er wordt gevreesd dat de schimmel al snel de grens over zal komen. Om te voorkomen dat wij zelf dan ook ziektes op de amfibieën over zouden dragen moesten alle kinderen handschoenen aan trekken. Alle poeltjes werden bezocht en gelukkig werden er nog salamanders gevonden ook en zelfs de schaarse Kamsalamander werd gevangen. Na het legen en bekijken van de vangst in de vallen mochten de Stekkertjes ook nog even zelf aan de slag met hun schepnetjes. Al met al weer een leuke leerzame ochtend. Iedereen bedankt voor de inzet en de lessen... tot de volgende keer! Hommels Koekoekshommels zijn zowel aan hun afwijkend gedrag als aan het uiterlijk te herkennen. Ze hoeven geen stuifmeel te verzamelen en ze zitten dus alleen op bloemen om wat nectar te drinken. Vrouwelijke koekoekshommels kunnen eindeloos lang vlak boven de grond zoeken. Ze zoeken dan naar een geschikt nestje van een andere hommel die ze kunnen inpikken. Ze hebben een hardere chitinehuid met minder haren. Het achterlijf glimt daardoor wat meer. De meeste koekoekshommels zijn fors gebouwd. Daarnaast hebben alle soorten koekoekshommels ook wel hun eigen typische kenmerken. Zo zitten er bij de grote koekoekshommel net voor het begin van de witkont aan beide zijden wat gelige haartjes. De gewone koekoekshommel De gewone koekoekshommels is tamelijk makkelijk te herkennen. Ze heeft alleen gele en zwarte haren die netjes in bandjes staan. Van een afstand zon je de soort met akkerhommel kunnen verwisselen, die soms ook best veel lichtere haartjes kunnen hebben. Maar bij de akkerhommels staan die veel meer door elkaar en dus niet in bandjes. Zelf aan de slag Zo is het nog een hele lijst geworden. Als je goed naar het gedrag van de dieren en de kleurenverdeling kijkt zal je merken dat het niet zo moeilijk is de verschillende soorten te herkennen. We hopen dat jullie er mee aan de sla gaan en zijn benieuwd welke soorten jullie allemaal gaan zien... v.

Tijdschriftenbank Zeeland

de Steltkluut | 2018 | | pagina 13