Afscheid van Kereltje Kauw
IJzelbomen in de winter
Oplossing
Foto 1: De schietwilg lijkt van een afstand wel op een
populier. Ze groeien beide heel snel de hoogte in. Een
verschil is dat de wilgentakjes veel fijner eindigen. De
schors van beide soorten heeft langgerekte ribbels.
Foto 2: De iep heeft een heel regelmatige vertakking,
waarbij de takken om de beurt aan de ene kant en aan
de andere kant staan. De zijtakken liggen ook in een plat
vlak. Dat wordt ook wel "visgraatmodel" genoemd. De iep
op de foto heeft al zaadjes maar nog geen bladeren, het
is nog heel vroeg in het voorjaar.
Foto 3: De linde heeft een regelmatig vertakte struc
tuur en de kroonvorm is meestal mooi rond. De schors is
meestal tamelijk glad. De knoppen zijn niet zo groot en
staan verspreid aan de tak.
Foto 4: De es is een tamelijk forse groeier die een
onregelmatige vertakte structuur en ruige kroonvorm
heeft. De schors is glad. De dikke zwarte knoppen staan
steeds tegenover elkaar.
Foto 5: De els ziet er in de winter donker uit. Dat
komt door de dikke elzenproppen met zaad erin, die dan
nog aan de takken hangen. Vooral jonge bomen hebben
een regelmatige vertakking. De takken staan in kransen
van 3 rondom de stam.
Foto 's: Luciën Calle
Soms heeft moedertje natuur prachtige verrassingen voor ons. Sta je op een winterse zaterdag op en kijk je ver
baasd naar buiten. Heel het landschap betoverend mooi onder de aangevroren ijzel! Bomen worden spookbomen, die
je soms nog maar amper aan hun vorm kunt herkennen. Een wandelpartij of fietstocht wordt zo een heerlijke bele
venis. Hopelijk heeft de komende winter ook weer een paar van dergelijke fenomenale stillevens voor ons in petto.
M A'V'.
Door: Luciën Calle (tekst en foto's)
Een van onze buurtjes heeft blijkbaar een hekel aan
kauwtjes. Af en toe pakt hij zijn geweer, verstopt zich
tussen de struiken en probeert er wat af te schieten.
Of daar enig plan of strategie achter zit, weten we niet.
In ons dorp, Vogelwaarde, zitten wel een paar honderd
kauwen en we hebben niet het idee dat het er minder
worden door dat geschiet. Voor de tweede keer vonden
we een zwaar gewonde kauw in onze tuin. Over die eer
ste keer maakten we een stukje dat in De Steltkluut
werd geplaatst. Het ging destijds om Kareltje kauw, die
een gebroken vleugel had en zijn toevlucht had gezocht
bij onze konijnen in hun hok.
Dit nieuwe slachtoffer, we hebben hem Kereltje ge
noemd, zag er eveneens erg gehavend uit, met een ge
broken poot en een op twee plaatsen gebroken vleugel.
Kereltje kon niet meer vliegen en hippen lukte eigenlijk
ook niet meer zo best. We konden hem zo oppakken.
Het heeft er alle schijn van dat zowel Kereltje als Ka
reltje getroffen werden door een schot hagel van de
buurman en dat zwaargewond konden overleven. Ook
met Kereltje gingen we naar de dierenarts, die helaas
moest besluiten dat het dier kansloos was en dat het
beter was om hem te laten inslapen.
Hartstikke zonde toch...
De dode kauw wilden we net zoals we dat met Kareltje
hadden gedaan in de tuin begraven. Misschien herin
nert u zich het verhaaltje over Kareltje kauw waarin
beschreven werd hoe, nadat een groep kauwen de dode
Karei had zien liggen, die groep massaal en opgewonden
afscheid kwam nemen. Zodoende hadden we een mooie
kans om te zien of het schouwspel zich nog een keer zou
herhalen. Voordat we Kereltje gingen begraven, zaten
we daarom klaar met fototoestel en verrekijkers. Ke
reltje werd net achter de tuin op een stukje open akker
gelegd. Het was ons al opgevallen dat een andere kauw,
rusteloos en bijna onophoudelijk roepend overal had
rondgescharreld. Het duurde niet lang of deze kauw had
Kereltje ontdekt en vloog er een paar keer opgewonden
overheen. Voorzichtig landde het dier naast de dode
vogel en het leek of hij hem inspecteerde. We denken
dat het de partner van de vogel was, op zoek naar zijn
gewonde eega. Ineens vloog het dier in een rechte lijn
resoluut weg. Het duurde een minuut of twee voordat
de eerste groepjes kauwen aankwamen, die heel op
gewonden over het dode dier heen bleven vliegen, op
precies dezelfde wijze als ze dat bij Kareltje hadden
gedaan. Het lijkt er sterk op dat de vermeende partner
de andere kauwen is gaan halen! Naast een opgewonden
ka ka geluid was er ook steeds een wat lager klagend en
langer en aangehouden Kraaaa, dat wel iets aan de roep
van een kraai doet denken.
Het hele tafereel duurde een kleine drie minuten en er
deden enkele tientallen kauwen aan mee. Dat laatste is
een beetje lastig inschatten, omdat het wel leek dat er
groepjes bij kwamen en weer vertrokken. Het hele ge
beuren is door ons primitieve fototoestel gefilmd (een
nogal knullig filmpje) en is te zien via de website van De
Steltkluut.
\j Bomen in de winter
Afscheid
Zomert Noorddijk Hqé;
'amappel en treures.
Italiaanse pop
Erfmethoogstamfru^n popper-
Hoog opgaande Canadese populieren
